Banialuki – opowiadać (pleść, prawić)

Opowiadać „banialuki” znaczy okłamywać kogoś, próbować się od czegoś wymigać. To słowo jest także odmianą powiedzenia: „pleść głupoty”. Zwrot ten używamy wyłącznie w języku potocznym lub w zabawnie wyrażanym stylu publicystycznym. Nie dozwolone jest, aby używać go w stylu urzędowym, stylu artystycznym, czy stylu informacyjnym. Słowo banialuki samo w sobie jest słowem, które oznacza gadać głupoty lub mówić coś o czym nie ma się pojęcia. Wyraz ten możemy podzielić na dwa mniejsze: „bania” – czyli głowa – oraz „luki” – przestrzeń w czymś. Słowo to wtedy możemy skojarzyć z wyrażeniem przybliżony do kogoś, kto nie ma mózgu, czyli bezmózgowca. Gdy w ten sposób podzielimy ten wyraz, widzimy wtedy, że łączy nam się on w istotną całość, mówiącą o lukach w głowie, pustce lub przestrzeni. „Prawić banialuki” w dzisiejszych czasach nie jest często używane. Zwrot ten używany był w języku staroświeckim lub kulturowym. Obecnie można uznać go za archaizm – czyli wyraz, który wyszedł z użycia; nie jest używany w dzisiejszych czasach lub po prostu jest mało popularny i ludzie go nie pamiętają, co oczywiście nie zrabiania jego używania. Co ciekawe może być to także imię, tak jak w baśni Hieronima Morsztyna pt. „Historyja ucieszna o zacnej królewnie Banialuce ze wschodniej krainy”.
Podsumowując słowo „banialuki” stosuje się przeważnie w języku potocznym. Zostało ono wynalezione prawdopodobnie w 1650 roku, we wcześniej wspomnianej przeze mnie książce, w której po raz pierwszy autor użył tego wyrazu. Słowo: „banialuki” oznacza, że ktoś ma pustkę w głowie i nie wie co mówi lub źle mówi.

Sprawdź również:

• Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
• As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
• Amaltea – róg Amaltei
• Baczność – mieć się na baczności
• Bank – mieć coś jak w banku
• Buzia – trzymać buzię na kłódkę
• Adam – w stroju Adama (adamowym)
• Alfa – być alfą i omegą
• Amen – jak amen w pacierzu
• Chmury – chodzić z głową w chmurach

Dodaj komentarz jako pierwszy!