Fochy – stroić fochy

„Fochy” to tajemnicze słowo. W polszczyźnie pisanej pojawiło się w XVII wieku. Czym jest foch i jaką rolę odgrywa w relacjach między ludźmi?
Foch to rzeczownik, rodzaj męskorzeczowny lub męskozwierzęcy. Potocznie znaczy dąs, w dawnym znaczeniu – figiel. Wyrazy bliskoznaczne do niego to: boczenie się, gniewanie się, irytacja, naburmuszenie, nadąsanie, niezadowolenie, obraza, zagniewanie. Jest ono zatem nacechowane negatywnie. Foch to forma obrazy, przy czym często zdarza się, że osoba na którą się obrażamy może nie wiedzieć, co jest tego przyczyną. „Strzelając focha” okazuje się drugiej osobie pogardę i poczucie wyższości. Jest formą manipulacji i zmierza do wywołania poczucia winy. Aleksander Brucker w „Słowniku etymologicznym języka polskiego” uznał, że słowo fochy to zgrubienie od słowa fortel. Fortel zaś pochodzi od niemieckiego „Vorteil”(korzyść zysk). Zauważył także, że dawniej używano go wyłącznie w liczbie mnogiej. Znane były zwroty mieć fochy, pokazywać fochy, robić fochy, znosić fochy, stroić fochy. W niektórych źródłach z XVII wieku znajdowano także czasownik fochować- to znaczy obrażać się. W XXI wieku pojawiło się w liczbie pojedynczej jako foch-stroić focha. Jest to zwrot od jakiegoś czasu modny w środowisku młodzieżowym. Potocznie mówi się, że foch jest charakterystyczny dla kobiet. Psychologowie zauważają, że milczenie związane ze strojeniem focha może być formą biernej agresji. Dochodzi do niej, kiedy ludzie boją się lub nie umieją komunikować otwarcie. Zamiast tego robią drugiemu na złość, obrażają się i nie odzywają bez wyjaśnienia, o co tak naprawdę chodzi.

Sprawdź również:

• Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
• As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
• Amaltea – róg Amaltei
• Baczność – mieć się na baczności
• Bank – mieć coś jak w banku
• Buzia – trzymać buzię na kłódkę
• Adam – w stroju Adama (adamowym)
• Alfa – być alfą i omegą
• Amen – jak amen w pacierzu
• Chmury – chodzić z głową w chmurach

Dodaj komentarz jako pierwszy!