🎓 Poznaj Panda Genius – Twojego edukacyjnego superbohatera! https://panda.pandagenius.com/

Frant – z głupia frant

Frant to przestarzałe, rzadko używane dzisiaj słowo, które ma kilka znaczeń. Frant to człowiek chytry, przebiegły, ale w innym znaczeniu także elegant, ktoś przesadnie dbający o swój wygląd. W jeszcze innym znaczeniu hulaka lub ktoś lubiący błaznować. W historycznym kontekście z kolei frant to wędrowny komediant, błazen. W poniższej pracy przedstawię związki frazeologiczne, zawierające wyraz „frant”.

Zacznijmy od „z głupia frant”. Oznacza to „chytrze, podstępnie, udając nieświadomość”, np. Marek chciał się przekonać, czy Adam przyzna się do winy i zapytał go z głupia frant, co się stało wczoraj – chociaż już dobrze znał odpowiedź. „Z głupia frant” może być także mina lub odpowiedź, czyli pozornie naiwna, udająca nieświadomość, np.: Adam zdawał sobie sprawę, że Marek zna prawdę, więc zrobił minę z głupia frant i z całą stanowczością stwierdził, że jest niewinny. Jak można zauważyć powyżej, kiedy ktoś robi coś „z głupia frant” ucieka się do podstępu i potocznie mówiąc udaje głupka, żeby osiągnąć jakieś własne korzyści.

Istnieje jeszcze frazeologizm „trafił frant na franta” (czasem z domówieniem „wyciął mu kuranta”), co oznacza trafił swój na swego, ktoś znalazł sobie godnego przeciwnika, np.: Adam myślał, że oszuka Marka, sprzedając mu podrobione ubrania, ale trafił frant na franta, bo Marek zapłacił za nie fałszywymi banknotami. Zamiennie można np. powiedzieć „trafiła kosa na kamień”.

Z kolei „frant kuty na cztery nogi, szpakami karmiony” to ktoś przebiegły, sprytny, ale też doświadczony życiowo, np. Policja zrobiła zasadzkę na Michała przed jego domem, ale to frant kuty na cztery nogi, szpakami karmiony, zdołał ich zobaczyć z bezpiecznej odległości i wymknął się z łapanki.

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!