Gorycz – czara, kielich goryczy

Życie nigdy nie jest ani białe, ani czarne -szare raczej też nie. Chodzi o to, że ludzka wędrówka to nie tylko przyjemności, wspaniałe chwile pełne radości, szczęścia, uśmiechu, sukcesów, dobrych wyników, zdobywania nowych umiejętności, fascynujących podróży czy odkryć. Nie unikniemy na swojej drodze wybojów- czającego się zła, zazdrości, wszechobecnego żalu, gniewu, przykrości, tragedii, wypadków, kłótni, rozłamów, porażek, zerwanych kontaktów, zranionych uczuć, przepłakanych nocy, rozpaczy… Wszystkie te odczucia -pozytywne, jak i negatywne, składają się na różnokolorowy obraz naszego życia, od barwy białej, po tą smoliście czarną, wyrazistą, symbolizującą przykrości i kłopoty, czyli ciemniejszą stronę wędrówki. Niestety, jakoś tak się dzieje, że o sukcesach, o dobru i radości mało pamiętamy, a skupiamy się, roztrząsamy i przeżywamy smutne chwile, porażki, klęski, kłopoty i złe decyzje, które przyćmiewają nam piękne chwile. Można to porównać do czarnego kruka, zasłaniającego swą wielkością i powagą małego, bezbronnego białego gołębia, będącego symbolem pomyślności, pokoju i niewinności. Także w poezji spotkamy się z utworami, które skłaniają nas do refleksji nad życiem, wystarczy czasami zatrzymać się i pomyśleć-po co żyję? czy dobrze żyję?