Kciuk – trzymać kciuki (za kogoś)

Przysłowia utożsamiają się z życiowymi sytuacjami. Jest ich tyle, że można je stosować adekwatnie do różnych zdarzeń. Ich bogactwo wręcz przyprawia o zawrót głowy. Język polski jak mało który obfituje we frazeologizmy. Przysłowia to pewnego rodzaju przenośnie, które ubarwiają nasz język i dodają do niego element zaskoczenia. Dlatego też musimy ich stosować w codziennym języku, by podtrzymać tę wyjątkowość charakterystyczną dla naszej mowy ojczystej.
W tej pracy przedstawię związek frazeologiczny „trzymać za kogoś kciuki”. Bardzo dobrze znane wszystkim Polakom, ale moim celem jest głębsze pochylenie się w otchłań przemyśleń i historii. Wszystko bowiem zaczęło się już w starożytności. Tam powstał zwyczaj trzymania kciuków. Służył on lepszemu chwyceniu broni przez wojownika, więc pełnił funkcję ochronną. Później praktyczne zastosowania wyewoluowało w przesąd rozpowszechniony prawdopodobnie wśród Germanów. Dziś trzymanie kciuków ma za zadanie przynoszenie szczęścia innej osobie, której kibicujemy i wierzymy, że osiągnie swój cel. Tak jak wiele lat temu, pełni niejako funkcję ochronną – chodzi o to, by szczęście nie opuściło człowieka w ważnym dla niego momencie. Stąd „trzymać za kogoś kciuki”, czyli dopingować kogoś i próbować zesłać na niego szczęście.Przykłady zastosowania:
– Trzymam za Ciebie mocno kciuki – powiedziała mama tuż przed rozpoczęciem przedstawienia.

Strasznie się denerwuję. Mój mąż jedzie dziś to budynku telewizji, by wziąć udział w teleturnieju. Trzymam za niego kciuki.

– Panowie, nastał finał. Trzymam za Was kciuki – rzekł trener podczas ostatniego treningu przed meczem.

Sprawdź również:

• Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
• As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
• Amaltea – róg Amaltei
• Baczność – mieć się na baczności
• Bank – mieć coś jak w banku
• Buzia – trzymać buzię na kłódkę
• Adam – w stroju Adama (adamowym)
• Alfa – być alfą i omegą
• Amen – jak amen w pacierzu
• Chmury – chodzić z głową w chmurach

Dodaj komentarz jako pierwszy!