Kir – okryć się kirem

Bardzo lubię tematykę świata metafizycznego, ciekawią mnie bardzo zjawiska nadprzyrodzone, różne duchy, zjawy. Choć panicznie boję się horrorów i nigdy ich nie oglądam, to już czytanie ,,strasznych opowieści” wcale mnie nie przeraża. Mimo że mam bardzo bujną wyobraźnię, nigdy nie wywołują we mnie strachu moje wyobrażenia na temat zjawisk nadprzyrodzonych i innych zaświatów. Jedną z moich ulubionych lektur szkolnych, jest dramat ,,Dziady” Adama Mickiewicza, szczególnie część II oraz IV, pełne duchów, magii i upiorów. Tak, wiem, może to trochę przerażające, ale mnie wizja świata jako przenikanie się realizmu z fantastyką, ,,współpraca ” materialności z duchowością bardzo przypadła do gustu i chętnie wracam do tych lektur. Moją ulubioną sceną z II części jest moment, gdy Guślarz na noc Dziadów przywołuje różne duchy -lekkie, średnie i ciężkie. Każdy z nich opowiada historię swego życia, składa prośbę i zostawia przestrogę dla żyjących. Spotykamy więc zjawy niewinnych dzieci, ducha przepięknej pastereczki Zosi, która nikogo nie kochała oraz potężne i przerażające, czarne Widmo Złego Panam dawnego właściciela wsi. Za życia był okrutnym i bezdusznym człowiekiem, nie szanował swych poddanych, skazał ich na wielkie cierpienie. Gdy więc w