Larum – podnieść (podnosić, wszcząć, wszczynać) larum

„Dla Boga, panie Wołodyjowski! Larum grają! wojna! nieprzyjaciel w granicach! a ty się nie zrywasz? szabli nie chwytasz? na koń nie siadasz?” – w tym fragmencie „pana Wołodyjowskiego” Henryka Sienkiewicza pojawia się rzeczownik „larum” rozumiany jako alarm, informacja o nadciągającym niebezpieczeństwie, wezwanie do walki. Larum jest rodzaju nijakiego (to larum). Słowo to wywodzi się z języka włoskiego, w którym wyrażenie „all’arme” było wezwaniem „do broni”. W języku staropolskim funkcjonowało jako „larma” lub „larmo”.
Larum w dawnym wojsku był to sygnał wzywający do broni, pobudka. Inne znaczenia tego słowa to hałas, wrzawa wywołane paniką lub oburzeniem, ale także alarmujące doniesienia na jakiś temat. Larum można grać („trąby grają larum”), można też je wszczynać (niepotrzebnie wszczął larum, bo nic się nie stało”) lub podnosić („zaraz po ogłoszeniu decyzji malkontenci podnieśli larum”). Larum ze swej definicji jest głośne.
Przykłady użycia:
„Gdyby król Foltest zablokował granice, gildie kupieckie podniosłyby straszne larum…” – A. Sapkowski „Krew Elfów”.

Gdy pasażerowie autobusu spostrzegli, że kierowca samowolnie zmienił trasę, podnieśli larum.

Na wieść o powikłaniach po szczepionce niemal wszystkie media podniosły larum, w konsekwencji zainteresowanie szczepieniami drastycznie spadło.

W znaczeniu metaforycznym larum pojawiło się w wierszu Zbigniewa Herberta „Do Marka Aureliusza”: „Dobranoc Marku lampę zgaś/i zamknij książkę. Już nad głową/wznosi się srebrne larum gwiazd/to niebo mówi obcą mową”.

Sprawdź również:

• Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
• As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
• Amaltea – róg Amaltei
• Baczność – mieć się na baczności
• Bank – mieć coś jak w banku
• Buzia – trzymać buzię na kłódkę
• Adam – w stroju Adama (adamowym)
• Alfa – być alfą i omegą
• Amen – jak amen w pacierzu
• Chmury – chodzić z głową w chmurach

Dodaj komentarz jako pierwszy!