Larum – podnieść (podnosić, wszcząć, wszczynać) larum
„Dla Boga, panie Wołodyjowski! Larum grają! wojna! nieprzyjaciel w granicach! a ty się nie zrywasz? szabli nie chwytasz? na koń nie siadasz?” – w tym fragmencie „pana Wołodyjowskiego” Henryka Sienkiewicza pojawia się rzeczownik „larum” rozumiany jako alarm, informacja o nadciągającym niebezpieczeństwie, wezwanie do walki. Larum jest rodzaju nijakiego (to larum). Słowo to wywodzi się z języka włoskiego, w którym wyrażenie „all’arme” było wezwaniem „do broni”. W języku staropolskim funkcjonowało jako „larma” lub „larmo”.
Larum w dawnym wojsku był to sygnał wzywający do broni, pobudka. Inne znaczenia tego słowa to hałas, wrzawa wywołane paniką lub oburzeniem, ale także alarmujące doniesienia na jakiś temat. Larum można grać („trąby grają larum”), można też j
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
- Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
- As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
- Amaltea – róg Amaltei
- Baczność – mieć się na baczności
- Bank – mieć coś jak w banku
- Buzia – trzymać buzię na kłódkę
- Adam – w stroju Adama (adamowym)
- Alfa – być alfą i omegą
- Amen – jak amen w pacierzu
- Chmury – chodzić z głową w chmurach
Dodaj komentarz jako pierwszy!