Laury – osiadać (osiąść, spocząć, spoczywać) na laurach
Życie to jedna wielka przygoda. Choć zawiła, to w trakcie jej przeżywania wiele rzeczy odkrywamy, dowiadujemy się, uczymy. Stajemy się mądrzejsi, wiemy coraz więcej. Niektórzy mają w sobie głód wiedzy, głód nauki. To on najbardziej zachęca do poznawania – dla własnego zadowolenia i satysfakcji. Można uczyć się absolutnie wszystkiego – gotowania, tańca, budownictwa, wszystkiego, o czym zamarzymy. Miejscem, gdzie powinno się zdobywać wiedzę, jest szkoła. To ona przybliża dzieciom i młodzieży tematy związane z różnymi dziedzinami nauki. Wśród nich występuje też język polski, a wśród niego znajdują się ciekawe i nieuniknione w naszym życiu przysłowia. Tu przytoczę jedno z nich – „spocząć na laurach”. Od razu uprzedzę, że można się spotkać z innymi czasownikami. Na laurach można:
– spocząć,
– osiąść,
– osiadać,
– odpoczywać.
Laur (wawrzyn szlachetny) to roślina w sztuce kulinarnej znana jako liście laurowe. Ich zastosowanie sięga… igrzysk w starożytnej Grecji. Z lauru pleciono wieńce, które były nagrodą za zwycięstwo w grze. A więc to sukces, wielkie i wspaniałe osiągnięcie. Spocząć, czyli odpocząć. Całe przysłowie „spocząć na laurach” znaczy tyle, co „być próżnym po osiągnięciu jakieś swojego celu, zadowolić się dotychczasowymi nagrodami, wyróżnieniami”.
Przykłady zastosowań:
1. Andrzej po wygraniu szkolnych eliminacji spoczął na laurach i nie przeszedł drugiego etapu konkursu wojewódzkiego.
2. Prawdziwy sportowiec nie spoczywa na laurach, tylko wciąż stawia swoją poprzeczkę coraz wyżej i wyżej. Mój ulubiony piłkarz dzięki temu wciąż osiąga coraz bardziej niewiarygodne sukcesy.
Sprawdź również:
- Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
- As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
- Amaltea – róg Amaltei
- Baczność – mieć się na baczności
- Bank – mieć coś jak w banku
- Buzia – trzymać buzię na kłódkę
- Adam – w stroju Adama (adamowym)
- Alfa – być alfą i omegą
- Amen – jak amen w pacierzu
- Chmury – chodzić z głową w chmurach
Dodaj komentarz jako pierwszy!