Leżący, Leżeć – kopać leżącego
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Język polski zaczął się kształtować w X wieku, a więc liczy już ponad tysiąc lat. Nasza mowa ulegała zmianom. Gdyby istniał wehikuł czasu, to nie zrozumielibyśmy ludzi żyjących kilkaset lat temu – spora część używanych wtedy słów zostawała wypierana przez inne wyrazy, aż stały się archaizmami. Być może tak samo działo się z przysłowiami. Pierwsze z nich powstały w XVII wieku, i z pewnością choćby jedno z nich nie dotarło do czasów nam współczesnych. Gdy roślina nie dostaje wody, obumiera. To samo jest z każdą gałęzią języka: niezadbane umiera. Dlatego tutaj przedstawię jedno przysłowie i postaram Ci się je jak najlepiej przyswoić. Chodzi mi o związek frazeologiczny „kopać leżącego”. To bardzo zwięzła i krótka kompozycja słów. „Kopać” to uderzać w coś lub kogoś nogą. „Leżący” t
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
- Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
- As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
- Amaltea – róg Amaltei
- Baczność – mieć się na baczności
- Bank – mieć coś jak w banku
- Buzia – trzymać buzię na kłódkę
- Adam – w stroju Adama (adamowym)
- Alfa – być alfą i omegą
- Amen – jak amen w pacierzu
- Chmury – chodzić z głową w chmurach
Dodaj komentarz jako pierwszy!