Obiad – musztarda po obiedzie

Związek frazeologiczny „Musztarda po obiedzie” oznacza coś, co wydarzyło się za późno i nie jest już potrzebne. Może oznaczać nieaktualną informację lub rzecz, która utraciła swoją ważność.
Podobno musztardę znali i cenili już starożytni Grecy i Rzymianie. To oni stworzyli jej recepturę w różnych wariantach, gdyż wierzyli w zdrowotne właściwości gorczycy – głównego jej składnika. Prawdopodobnie stosowali musztardę do większości potraw.
Natomiast geneza powiedzenia „musztarda po obiedzie” prawdopodobnie sięga czasów napoleońskich. Gdy musztarda dotarła do Polski, początkowo nie wiedziano, jak należy jeść tę przyprawę. Ponieważ do jej produkcji używano oprócz gorczycy i octu także słodkich składników, np. miodu, na wielu szlacheckich stołach pojawiała się po daniu głównym, jako deser, który jedzono łyżeczkami. Krąży historia, że po jednej z takich biesiad, gdy Napoleon zobaczył, kiedy polska szlachta je musztardę, czyli na końcu posiłku, krzyknął zdziwiony i oburzony zarazem: „Ależ to jest musztarda po obiedzie!” I tak mówimy do dziś, gdy chcemy powiedzieć, że na coś jest już za późno.

Przykłady użycia:
– Widzę, że podlałeś w końcu kwiatki, ale teraz to już musztarda po obiedzie – wszystkie uschły.
– Jak wyjdziesz z psem za godzinę, to będzie już musztarda po obiedzie, zsika się do tego czasu na dywan.
– Jak skończysz czytać „Quo vadis” za tydzień, to będzie musztarda po obiedzie, bo test jest jutro.
– Zapomniałaś dodać jajek do ciasta, ale teraz to już musztarda po obiedzie, siedzi od pół godziny w piekarniku.

Sprawdź również:

• Bumerang – wracać (powracać) jak bumerang
• As – mieć (trzymać) asa (atut) w rękawie
• Amaltea – róg Amaltei
• Baczność – mieć się na baczności
• Bank – mieć coś jak w banku
• Buzia – trzymać buzię na kłódkę
• Adam – w stroju Adama (adamowym)
• Alfa – być alfą i omegą
• Amen – jak amen w pacierzu
• Chmury – chodzić z głową w chmurach

Dodaj komentarz jako pierwszy!