Ametyst

Ametyst to minerał o fioletowej barwie, którego nazwa wywodzi się z języka greckiego – „amethystos”, gdzie oznacza „trzeźwy” (według starożytnych Greków, gdy ktoś pił wino z ametystowej czary, nie upijał się).
Ametyst to odmiana kwarcu mlecznego, który osiąga barwę purpurową, fioletową lub purpurowo-fioletową. Taka barwa jest wynikiem promieniowania radioaktywnego oraz obecności żelaza. Występuje w dużych ilościach w Urugwaju, Iranie, Brazylii, Japonii, Meksyku, Stanach Zjednoczonych, Kenii oraz w Alpach. W Polsce można go znaleźć w Tatrach oraz w okolicach Kamiennej Góry, Krzeszowic oraz Szklarskiej Poręby.

Ametyst w wiekach starożytnych był wykorzystywany jako amulet, który miał przynosić szczęście. Uważano, że ma wyjątkowe moce, które pomagają we wszystkich sferach życia człowieka. Noszono go na szyi, wierzono również, że jego przekłuwanie przynosi pecha. Przed Grekami, upodobali go sobie także Egipcjanie, gdzie uznawano ametysty za klejnoty faraonów, które miały zwiększać znaczenie sprawowanej przez nich władzy.
W średniowieczu kamień ten stał się popularny wśród dostojników kościelnych. Zdobiono nim dewocjonalia, głównie krzyże. Duże znaczenie miał tutaj kolor fioletowy, który kojarzony był z nadzieją panującą w czasie okresu wielkanocnego.
Obecnie jest to bardzo popularny kamień wykorzystywany do produkcji biżuterii – jest znany ze względu na swój kolor, który może wahać się od ciemnego fioletu do delikatnego wrzosowego odcienia. Cena ametystu zależy w dużej mierze od jego wagi oraz barwy.

##Odmiana słowa „ametyst” przez przypadki:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – ametyst
Dopełniacz (kogo? czego?) – ametystu
Celownik (komu? czemu?) – ametystowi
Biernik (kogo? co?) – ametyst
Narzędnik (z kim? z czym?) – ametystem
Celownik (o kim? o czym?) – ametyście
Wołacz (o!) – ametyście!

Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – ametysty
Dopełniacz (kogo? czego?) – ametystów
Celownik (komu? czemu?) – ametystom
Biernik (kogo? co?) – ametysty
Narzędnik (z kim? z czym?) – ametystami
Cel