Apostazja

Apostazja oznacza:
1. porzucenie jakiejś wiary.
2. formalne wystąpienie z kościoła.
3. porzucenie swoich przekonań (w rozumieniu potocznym).

Apostazja pochodzi od greckiego słowa, oznaczającego „odstępstwo”, „odstąpienie”, „oddalenie”. Początkowo termin ten oznaczał jedynie porzucenie religii chrześcijańskiej, później jednak jego znaczenie rozszerzyło się i jest także stosowane w przypadku innych wyznań.

Obecnie najczęściej wyrazu „apostazja” używa się, aby określić odejście z od wiary i świadome, dobrowolne wyrzeczenie się kontaktu z Kościołem. Apostazji dokonuje się, by formalnie wystąpić z Kościoła, w Polsce jest to najczęściej Kościół Katolicki. W tym przypadku odnotowuje się apostazję w księgach parafialnych, jednak sam apostata po załatwieniu wszelkich formalności nadal pozostaje członkiem kościoła, ponieważ decydujący o tym (według doktryny katolickiej) chrzest nie może zostać usunięty.

Od 2016 roku procedura apostazji w Polsce została zmieniona, w założeniu miała stać się łatwiejsza. Aktualnie należy dostarczyć proboszczowi miejsca zamieszkania własnoręczne oświadczenie i dołączyć do niego akt chrztu. Wcześniej należało dodatkowo jeszcze stawić się u proboszcza oraz mieć dwóch świadków. Apostata musi mieć ukończone 18 lat, choć w innych krajach dopuszcza się możliwość apostazji od wieku lat 14.

Po dokonaniu apostazji zrywa się łączność jednostki z Kościołem, w związku z czym idą za tym pewne konsekwencje. Apostata nie może liczyć na kościelne godności, otrzymywania sakramentów, a w krajach, w których nakłada się na organizacje religijne podatki, przestaje on być obarczany takim podatkiem.

Odmiana przez przypadki słowa „apostazja”:

Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – apostazja
Dopełniacz (kogo? czego?) – apostazji
Celownik (komu? czemu?) – apostazji
Biernik (kogo? co?) – apostazję
Narzędnik (z kim? z czym?) – apostazją
Miejscownik (o kim? o czym?) – apostazji
Wołacz (o!) – apostazjo!

Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – apostazje
Dopełniacz (kogo? czego?) –