Asertywność

Asertywność rozumie się jako postawę, w której zachowany jest szacunek zarówno dla siebie, jak i innych. Asertywność to umiejętność odmawiania, wyrażania własnego zdania, odmiennego od innych.
Zachowanie asertywne to obrona swoich praw, przy zachowaniu szacunku i zrozumienia dla rozmówcy. Zachowanie asertywne nie polega na dążeniu do zwycięstwa (zachowania swojego zadnia, udowodnienie racji za wszelką cenę) ale osiągnięcie go dzięki negocjacjom i porozumieniu.

Odmiana przez przypadki
M. asertywność
D. asertywności
C. asertywności
B. asertywność
N. asertywnością
Msc. asertywności
W. asertywność

Synonimy: zdecydowanie, pewność siebie, niezłomność, nieugiętość

Antonimy: strachliwość, brak własnego zdania, nieumiejętność odmawiania

Z koniecznością zachowań asertywnych spotyka się każdy człowiek niemal każdego dnia. W szkole, w pracy czy w domu oczekuje się od nas konkretnych zachowań, postaw, słów, reakcji. Czasem oczekiwania innych są zgodne z naszymi poglądami, czasem zaś to, czego odczekuje rodzina, nauczyciele, przełożeni, znajomi budzi sprzeciw, gniew, a nawet agresję. Choć nie mamy ochoty spełniać ich oczekiwań, nie zawsze wiemy, jak wybrnąć z tej sytuacji, by nie zranić innych i aby jednocześnie nie czuć niesmaku, żalu do siebie, iż zachowaliśmy się zbyt grubiańsko, agresywnie.
Zachowanie asertywne to obrona swoich praw, przy zachowaniu szacunku i zrozumienia dla rozmówcy. Jest to także zdolność wpływania na innych lub też rozkazywania innym.
Wyobraźmy sobie taką sytuację. Grupa uczniów namawia swojego kolegę – prymusa, by wybrał się z nimi na wagary. Jest to ostania lekcja, wyjątkowo nielubianej matematyki, z którą klasa ma problemy. Ponadto nauczyciel zapowiedział, iż będzie całą godzinę pytał. Marek (prymus) znalazł się między przysłowiowym „młotem a kowadłem”. Przygotował referat i chce go wygłosić. Ma nadzieję, że dostanie piątkę lub szóstkę, dzięki czemu jego ocena na koniec roku będzie oceną bardzo dobrą. Jeśli zostanie w szkole, na lekcji matematyki, ma