Baśń

"; uńskie baśnie. Odnaleziono pismo, które prawdopodobnie jest pierwszą fantazją Andersena, nosi tytuł „świeca łojowa” i pochodzi z 1823 roku. Mężczyzna postanowił zadedykować tekst wdowie po pastorze, a pisząc ją miał niespełna osiemnaście lat. Przyszedł na świat jako syn ubogiego szewca, a pośmiertnie stał się prawdziwą legendą. Pierwszy zbiór baśni skierowanych do dzieci wydano w 1835 roku. Andersen korzystał z motywów baśni, jakie opowiadała mu jego ukochana babcia, która go wprowadziła w świat fantastyki. Mężczyzna napisał naprawdę wiele tekstów, choć nie wszystkie są znane przeciętnemu Kowalskiemu, prym wiodą te bardziej znane baśnie, których ciągle powstają nowe ekranizacje z coraz lepszymi obsadami. Z mniej znanych bajeczek przykładowo napisał: „Ogrodnik i jego chlebodawcy”, „Sznur pereł”, „Syn dozorcy”, „Głębia dzwonu”, czy „Stary nagrobek”. Z bardziej znanych możemy przeczytać „Nowe szaty cesarza”, „Dzielny ołowiany żołnierz”, „Brzydkie kaczątko”, „Calineczka”, „Choinka” oraz „Dziewczynka z zapałkami”.
W Polsce także mamy baśniopisarza, jest nim Bolesław Prus, który napisał „Sobotnią Górę”, Kwiat paproci”. Mężczyzna jest polską dumą, jego teksty stanowią jedne z najlepszych polskich tekstów literackich. Napisał także wiele lektur, które omawia się w szkołach, w tym „Katarynkę” lub „Antka”.
Warto zauważyć, że baśnie stanowią pudełko, dzieci oglądają kolorowe opakowanie, a dorośli mogą zajrzeć, co jest w pudełku. Pomimo pięknych królewien, fascynujących wróżek, ciekawskich i rozmownych zwierząt, a nawet przemawiających drzew, dobrze jest pamiętać, że teksty te poruszają zwykle problemy życia codziennego, dlatego należy czytać ze zrozumieniem. W baśniach poruszane są problemy niesprawiedliwości, lenistwa, skrajnego skąpstwa, nieszczerości, znęcania się nad słabszymi oraz naprawdę wiele innych, co może doprowadzić do zastanowienia się nad swoim życiem i doprowadzenia do ustalenia priorytetów, ponieważ bajki nawet takie sprawy poruszają. Baśnie nierzadko ukazują konsekwencje niewłaściwych wyborów.