Dysleksja

Dysleksja

Słowo dysleksja pochodzi od przedrostka dys–, który oznacza brak lub niemożność i tematu lego, w znaczeniu czytam (lexis z łaciny mowa). Termin ten używany jest w Polsce od 1959 roku.

Odmiana rzeczownika:

Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) dysleksja
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) dysleksji
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) dysleksji
Biernik (Kogo? Co? Widzę) dysleksję
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z dysleksją
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o dysleksji
Wołacz (O!… witaj!) dysleksjo

Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) dysleksje
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) dysleksji
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) dysleksjom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) dysleksje
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z dysleksjami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o dysleksjach
Wołacz (O!… witajcie!) dysleksje

Dysleksja to inaczej aleksja.

Jest to specyficzna trudność w nauce czytania, pisania, liczenia przy przeciętnych zdolnościach intelektualnych. Utrzymują się one mimo stosowania takich samych metod edukacyjnych, terapeutycznych jak inne dzieci. Zaburzenie diagnozuje się kiedy problemy ze swobodnym nabywaniem umiejętności szkolnych nie są wywołane przez niepełnosprawność intelektualną, inteligencję niższą niż przeciętna, zaniedbaniami środowiskowymi lub wadami zmysłów.

Niektóre z pierwszych objawów mogą być widoczne już w wieku niemowlęcym. Najczęściej jednak dysleksję diagnozuje się w trzeciej, czwartej klasie szkoły podstawowej. Przyczyny zaburzenia są bardzo złożone, jednak najczęściej są to mikrouszkodzenia w mózgu i dziedziczenie predyspozycji. Jeżeli od pierwszych lat szkolnych nie podejmowane są działania terapeutyczne, bardzo często prowadzi to do utrzymywania się trudności szkolnych, a czasami nawet i zaburzeń emocjonalnych. Przy odpowiedniej terapii objawy zaburzenia można złagodzić, tak by były prawie nieodczuwalne.

Dysleksja jest najczęściej obserwowanym zaburzeniem rozwoju poznawczego u dzieci. Dotyczy to nawet 12 procent uczniów polskich szkół, a 3 albo nawet i 4 procent to przypadki trudne. Powszechnie uważa się, iż jest to tylko przestawianie liter, mylenie końcówek słów albo popełnianie błędów ortograficznych. Te umiejętności nie jest typowa tylko dla dyslektyków. Liczba przyswajanych jednostek dźwięku, które tworzą mowę, jest skorelowana z z