Elegia

ELEGIA

POCHODZENIE (ETYMOLOGIA)
słowo „elegia” wywodzi się z języka greckiego „ἐλεγεία” „elegeía”, co tłumaczymy na „pieśń żałobna”.
„Elegia” to rzeczownik, rodzaju żeńskiego.

DEFINICJA
1. „Elegia” to gatunek literacki, który zaliczamy do liryki. Jest to utwór o poważnej, refleksyjnej treści. Autor takiego utworu wyraża swój żal związany ze śmiercią kogoś, rozpamiętuje, wspomina, snuje refleksje na temat przemijania, śmierci i miłości, a czasem wysnuwa skargę. Wyróżniamy elegie miłosne i patriotyczne; mogą one dotyczyć także spraw egzystencjalnych. Elegia to forma liryki bezpośredniej, osobistej.

2. W poezji antycznej „elegia” była utworem o ścisłej budowie, ujętej w formę wierszowaną dystychu składającego się z heksametru i pentametru. Była na granicy epiki i liryki. Korzenie tej odmiany elegii sięgają starożytnej Grecji. Mistrzem owego gatunku był wówczas Owidiusz, który jest określany mianem najwybitniejszego elegika starożytności.

3. „Elegia” to także utwór instrumentalny lub wokalny o smutnym charakterze. Był bardzo popularny w XIX wieku. Jest to miniatura muzyczna, która zazwyczaj ma melancholijny i nostalgiczny wydźwięk. Taki utwór nie posiada stałej formy i budowy, jednak zawsze pozwalał artyście wyrazić żal po śmierci bliskiej lub znanej i cenionej osoby. Utwór ten jest też nazywany „lamentem”.

Elegia ma różne znaczenia w zależności od epoki literackiej. W starożytności był to utwór stricte żałobny, o ściśle określonej budowie, w późniejszych stuleciach gatunek ten zmieniał się i dotyczył także nieszczęśliwej miłości, niekoniecznie śmierci. Pojawiała się również tematyka polityczno-patriotyczna oraz wojenna. Klamrą, która spina wszelkie odmiany elegii, powstające na przestrzeni poszczególnych epok literackich, jest żal i smutek podmiotu litycznego (bądź autora). To właśnie te negatywne odczucia pozwala wyrazić ten utwór liryczny.

– Jak rozpoznać elegię, jakie ma ona cechy?
Tematyka współczesnej elegii może być różna, jednak zazwyczaj będzie dotyczyła śmierci. To właśnie treść i przekaz są ważniejsze niż budowa. Nastrój elegii jest smutny, refleksyjny, pesymi