Epos

Epos
Epos to poemat epicki, który zazwyczaj jest pisany prozą i opowiada o dziejach narodu bądź przedstawia dzieje rzeczywistych lub legendarnych bohaterów na tle historycznych wydarzeń. Nazwa epos wywodzi się z języka greckiego i oznacza „słowo”. Eposy nazywane są również poematami epickimi, epopejami oraz poematami heroicznymi.
Epos jest jednym z najstarszych gatunków epickich. W eposach główny bohater to heros, rycerz lub król, a wszystkie opisywane wydarzenia są podporządkowane głównej funkcji utworu – funkcji parenetycznej. Całość jest pisana językiem podniosłym, co wiąże się z poruszaniem przez autora ważnych z punktu widzenia danego narodu czy grupy etnicznej wydarzenia. Z początku najczęściej w eposach dominowały wydarzenia powiązane z mitologią oraz czynami legendarnymi, później opisywano w taki sposób również realne wydarzenia historyczne. Eposy mogą pokazywać życie postaci legendarnych lub historycznych bohaterów, czasem też wykorzystywano je do opisu początków danego narodu czy kultu religijnego.
Do głównych cech eposu należy jego rozbudowana fabuła, która zawiera wiele wątków. Fabuła w eposie ma charakter epizodyczny, co oznacza, że kolejne opisywane przez autora wydarzenia nie muszą być ze sobą powiązane, nie występują między nimi relacje przyczynowo-skutkowe.
Na samym początku utworu występuje inwokacja, czyli rozbudowana apostrofa, w której twórca zwraca się w sposób bezpośredni do bóstwa czy Muzy. Narrator w utworze pozostaje obiektywny i dystansuje się od rozgrywających się zdarzeń, opowiada w trzeciej osobie i jest wszechwiedzący. W trakcie relacjonowania opowieści często dodawane są bardzo szczegółowe opisy (tzw. homeryckie) sytuacji i przedmiotów, których funkcją jest spowalnianie akcji.
Najbardziej znanymi eposami są: pochodzący z literatury sumeryjskiej „Gilgamesz”, sanskryckie „Ramajana” i „Ma