Fechtunek

Wyraz fechtunek jest dawnym określeniem sztuk władania floretem, szpadą albo szablą. Obecnie dziedzina ta działa pod nazwą szermierka.
Odmiana rzeczownika:

Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) fechtunek, szermierka
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) fechtunku, szermierki
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) fechtunkowi, szermierce
Biernik (Kogo? Co? Widzę) fechtunek, szermierkę
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z fechtunkiem, z szermierką
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o fechtunku, o szermierce
Wołacz (O!… witaj!) fechtunku, szermierko

Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) fechtunki, szermierki
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) fechtunków, szermierek
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) fechtunkom, szermierkom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) fechtunki, szermierki
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z fechtunkami, z szermierkami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o fechtunkach, o szermierkach
Wołacz (O!… witajcie!) fechtunki, szermierki

Fechtunek, obecnie szermierka, jest to sztuka, praktyka władania bronią białą. W węższym sensie jest to sportowa forma, dyscyplina sportowa, jeden ze sportów walk. Od 1896 roku jest to dyscyplina olimpijska. W pięcioboju nowoczesnym znajduje się szermiercza rywalizacja na szpady.
Dyscyplina ta jest uprawiana w trzech konkurencjach: szabla, szpada oraz floret, które mogą być rozgrywane indywidualnie, jak i drużynowo (w trzyosobowych zespołach).

Szabla oraz floret ważą 500 gramów, natomiast szpada 70 gramów. Wszystkie one różnią się także gardą (koszem), czyli osłoną dłoni oraz klingą. W szabli ma ona kształt kabłąka, co bardzo dobrze chroni przed cięciami, z płaską klingą. Trójkątna klinga znajduje się w szpadzie, a kwadratowa we florecie. To klingi zwężają się od kosza w kierunku gardy. We florecie oraz szpadzie znajduje się tradycyjny uchwyt francuski (prosty, wydłużony, z nakrętką na końcu), lecz spotyka się częściej uchwyt anatomiczny, który jest dostosowany do budowy dłoni. U nich klinga kończy się kolcem, po naciśnięciu powoduje zamknięcie obwodu elektrycznego. Umożliwia to rejestrowanie trafień.

Rozgrywki szermierki, oprócz rodzaju broni, różnią się także dopuszczalnym rodzajem trafień, polem trafienia i zasadami walki. W konkurencjach, w których używa się szpady i floretu liczą się pchnięcia, natomiast w szabli zarówno pchnięcia i cięcia. Powoduje to, że szabla jest jedyną w szermierce bronią sieczno–kolną. W niej trafienia liczą się tylko jeśli trafione zostanie zassane w górną połowę ciała, od pasa w górę. W szpadzie polem trafiania jest całe ciało, a we florecie tylko tułów.
Inne są także zasady przydzielania punktów, kiedy obydwaj zawodnicy trafią w tym samym czasie. Sytuacja ta nazywana jest trafieniem obopólnym albo dublem. W rozgrywkach ze szpadą zalicza się je temu, kto zadał cios jako pierwszy, bądź obu zawodnikom, jeśli różnica czasowa zadania ciosów wynosi mniej niż 0,2 sekundy. W szabli oraz florecie natomiast obowiązuje konwekcja, zasady umowne. Oznacza t