Intelektualista
Wyraz intelektualista pochodzi z języka francuskiego, od słowa intellectualiste. Nazywany jest tak człowiek, który posiada dużą wiedzę oraz wybitne zdolności umysłowe.
Odmiana rzeczownika:
Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) intelektualista
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) intelektualisty
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) intelektualiście
Biernik (Kogo? Co? Widzę) intelektualistę
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z intelektualistą
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o intelektualiści
Wołacz (O!… witaj!) intelektualisto
Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) intelektualistami
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) intelektualistów
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) intelektualistom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) intelektualistów
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z intelektualistami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o intelektualistach
Wołacz (O!… witajcie!) intelektualiści
Synonimy:
Intelektualista jako określenie wielkiego uczonego: badacz, człowiek intelektu, człowiek nauki, człowiek wielkiego umysłu, erudyta, filozof, humanista, mędrzec, mózgowiec, myśliciel, naukowiec, poszukiwacz, pracownik nauki, uczony.
Intelektualista jako człowiek nauki: człowiek intelektu, człowiek nauki, encyklopedysta, erudyta, filozof, mędrzec, mol książkowy, naukowiec, poszukiwać, uczony.
Intelektualistą nazywamy osobę cechującą się rozwiniętą inteligencją. Są oni w stanie rozumować, myśleć oraz rozumieć. Posiadają także szczególną zdolność do krytycznej analizy, syntezy, erudycji (bogatej wiedzy). Podane cechy te osoby wykorzystują w swoim zawodzie, pracy. Jest to także osoba, kierująca się bardziej intelektem, a nie emocjami, stanowi ona autorytet publiczny. Intelektualista nie musi być zwolennikiem takiego prądu filozoficznego.
U podłoża postaw intelektualistów istnieje przekonanie o swojej mądrości oraz potrzeba udzielania się, narzucania opinii. Postawa taka wynika z głęboko ukrytych kompleksów, braku samokrytyki, konformizmu.
Pojęcie intelektualista pojawiło się pod koniec XVIII stulecia we Francji oraz Włoszech (co było związane z iluminizmem). Wyraz ten rozpowszechnił się w XIX wieku, poprzez aferę związaną z Alfredem Dreyfusa. Był to polityczny skandal we Francji pod koniec tego wieku i stał się przyczyną kryzysu zarówno politycznego, jak i gospodarczego.
Karol Marks twierdził, że intelektualiści przypominają proletariat, czyli jedną z klas społecznych. Uważał tak, ponieważ zdobywali oni środki do życia sprzedając swoją pracę, byli oni obiektem wyzysku ze strony posiadaczy kapitału. Jednakże tym samym z racji wykonywania pracy intelektualnej bardzo często to właśnie oni zażądają przedsiębiorstwami, a więc pobierają wyższe wynagrodzenie. Dla Lenina stali się oni klasą podejrzanych indywidualistów, którzy pielęgnowali swoją niezależność osobistą. Nie wspierali oni ideologii komunistycznej ani rewolucji, jednak domagali się wolności dla innych. W czasach stalinowskich byli oni uznawani za szkodliwą warstwę społeczną, poddawani oni byli bardzo ostrym prześladowaniom, a nawet zsyłkom do Gułagu oraz czystkom.
Wyrazy inteligencja oraz intelektualiści w zależności od kontekstu kulturowego, reprezentowanej opcji socjologicznej pojęcia te mogą, lecz nie muszą być synonimami.
Inteligencja odnosić się może do specyficznego tworu historii społecznej Europy Środkowej oraz Wschodniej, czyli klasy społecznej, która wykształciła się głównie ze zdeklasowanej szlachty oraz może być uważana za wschodnioeuropejski odpowiednik drobnomieszczaństwa. Były to osoby będące: prawnikami, lekarzami, inżynierami, nauczycielami oraz zajmującymi się twórczością artystyczną i intelektualną.
Intelektualistą nie jest każdy człowiek z warstwy społecznej, która żyje z pracy umysły, klasy inteligenckiej, lecz to osoba, wytwarzająca dobra kulturalne.
Przykłady:
Intelektualistą nazywamy człowieka, który posiada wykształcenie wyższe, jest odległy od spraw gospodarczych, nie prowadzi własnego interesu, ale też nie jest robotnikiem; z reguły jest to literat, pracownik naukowy, dziennikarz.
Naukowiec ten często publicznie zabiera głos jako autorytet, dotyczący spraw polityki, światopoglądu, moralności, filozofii oraz gospodarki. Opinia w tych sprawach jest oparta na poczuciu, że to właśnie on wie co jest dobre dla innych a co nie.
Pojęcie intelektualista pojawiło się pod koniec XVIII stulecia we Francji oraz Włoszech (co było związane z iluminizmem). Wyraz ten rozpowszechnił się w XIX wieku, poprzez aferę związaną z Alfredem Dreyfusa.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!