Introwertyczka

Introwertyczka jest żeńską formą od słowa introwertyk. Introwertycy przez społeczeństwo są postrzegane jako osoby osamotnione i nieśmiałe. Jednakże jest to tylko utrwalony stereotyp, który zniekształca prawdziwy portret psychologiczny introwertyków, które są słuchaczami, rzetelnymi pracownikami oraz oddanymi pracownikami.

Odmiana rzeczownika:

Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) introwertyczka, introwertyk
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) introwertyczki, introwertyka
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) introwertyczce, introwertykowi
Biernik (Kogo? Co? Widzę) introwertyczkę, introwertykowi
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z introwertyczką, z introwertykiem
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o introwertyczce, o introwertyku
Wołacz (O!… witaj!) introwertyczko, introwertyku

Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) introwertyczki, introwertycy
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) introwertyczek, introwertyków
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) introwertyczkom, introwertykom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) introwertyczki, introwertyków
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z introwertyczkami, z introwertykami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o introwertyczkach, o introwertykach
Wołacz (O!… witajcie!) introwertyczki, introwertycy

Synonimy:
Introwertyczka jako kobieta nietowarzyska: mizantropka, niemowa, pustelnica, samotnica, samotniczka.
Introwertyk potocznie o kimś nietowarzyskim: milczek, mizantrop, mruk, niemowa, odludek, ponurak, samotnik, smutas.

Introwertyczka jest żeńską formą od słowa introwertyk. Termin introwersja pochodzi od łacińskiego intra, oznaczającego wewnątrz oraz vertere, czyli zwracać się. Jest to zatem osoba, która czerpie energię z własnego życia wewnętrznego. Jest to jeden z trzech typów osobowość (ekstrawertyk oraz ambiwertyk) i nie potrzebuje on wielu bodźców zewnętrznych, takich jakich potrzebuje na przykład ekstrawertyk, gdyż najlepiej czuje się w samotności, skupiając się na swoich odczuciach i myślach.
Wszyscy introwertycy są utożsamiani z osobami nieśmiałymi, co jest obraźl