Iryzacja
Iryzacja
Iryzacja, inaczej nazywana jest tęczowaniem. Nazwa tak pochodzi od greckiej bogini tęczy i posłanki bogów – Irys. Jest to zjawisko optyczne, które polega na powstawaniu tęczowych barw w wyniku interferencji światła białego odbitego od przezroczystych ciał.
Odmiana rzeczownika jako człowieka zakochanego w sobie:
Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) iryzacja
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) iryzacji
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) iryzacji
Biernik (Kogo? Co? Widzę) iryzację
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z iryzacją
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o iryzacji
Wołacz (O!… witaj!) iryzacjo
Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) iryzacja
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) iryzacji
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) iryzacjom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) iryzacje
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z iryzacjami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o iryzacjach
Wołacz (O!… witajcie!) iryzacje
Synonim:
Iryzacja w znaczeniu blasku promieni słonecznych: błysk, iluminacja, jasność, luster, łuna, mig, odblask, odbłysk, oświetlenie, promieniowanie, światło.
W codziennym życiu iryzację możemy zauważyć na przykład w bańce mydlanej. Jest ona cienką błoną, a kolorowe wzory wywołane są od powierzchni wewnętrznej oraz zewnętrznej, jak i interferencji odbytych promieni. Układ barw przypomina ułożenie kolorów w tęczy. Jednakże układy te się różnią, gdyż przy cienkich warstwach decydują o kolorach wzmocnienia albo osłabienia interferencji. Natomiast w tęczy w kropli wody zależy to od długości fali światła.
Kiedy światło pada na błonę bańki, jej część odbija się od zewnętrznej powierzchni, a inna część przechodzi przez nią i może odbić się od powierzchni wewnętrznej. A więc światło, które widzimy, jest sumą obu tych odbitych fal. Pierwsze z nich najczęściej posiada fazę przeciwną niż światło, które pada; drugie zaś nie zmienia fazy, gdy współczynnik załamania materiału za wewnętrzną powierzchnią jest mniejszy niż współczynnik załamania światła błony, a zmienia fazę, kiedy jest większy.
Iryzacja na powierzchniach spękanych bądź niejednorodnych jest identyczny. W ciałach stałych o grubości warstwy, na której zachodzi interferencja oraz dyfrakcja światła jest przestrzennie zmienna. Daje ona wzory barw zgodne ze zmianami adekwatnymi do grubości warstw.
Na powierzchniach różnych minerałów także występuje barwny, czasami migotliwy blask/ poświata na jej ścianach. Występują one najczęściej w przezroczystych minerałach. Istnieją trzy odmiany:
• Labradoryzacja: gra kolorów w metalicznych odcieniach, najczęściej niebieskich i zielonych;
• Opalescencja: mlecznobiała, niebieska lub perłowa poświata;
• Schillerescencja: odznacza się tęczowymi barwami.
Te gry barw wywoływane są przez rozszczepianie się światła odbijanego, załamanego albo ugiętego, a także interferencji na pęknięciach, powierzchni, spękaniach, szczelinach, pustkach.
Nawet w chmurach występuje iryzacja, lecz jest ono krótkotrwałe. Powstają wtedy układy pastelowych kolorów. Głównie są to odcienie zielonego i różowego, czasami mieszają się one, tworząc błyszczącą masę perłową. Iryzacja w chmurach powstaje na skutek dyfrakcji światła. Występuje na różnych rodzajach chmur.
Widziane u zwierząt błyszczące, czasami metaliczne, tęczowe ubarwienie też jest iryzacją. Wywoływana jest poprzez ugięcie, rozproszenie światła lub interferencję. Możemy je zauważyć u różnych organizmów:
• Skrzydłach motyli,
• Powłokach muszli,
• Pancerzach owadów,
• Łuskach gadów,
• Skórze ssaków,
• Piórach ptaków.
Iryzowanie jest metodą zdobienia szkła, która polega na wytworzeniu cienkiej warstwy mieniącej się barwami tęczy na jego powierzchni. Pokrywa się je substancją o współczynniku załamania światła większym niż współczynnik załamania światła w szkle. Zachowuje ono przezroczystość i tylko światło, które jest odbite od powierzchni szkła tak naprawdę, jest różnobarwne. Istnieją trzy metody iryzacji: malarska, próżniowa oraz hutnicza.
Iryzacja stosowana w ceramice powstaje przez pokrycie farbą, która zrobiona jest z siarki, tlenku miedzi i tlenku srebra oraz żywicy. Tę mieszankę nakład się bezpośrednio na dane naczynie.
Szkła, które leżały bardzo długi czas w ziemi ulegają naturalnej iryzacji.
Przykłady:
Iryzacja pochodzi od imienia greckiej bogini tęczy – Irys.
Iryzacja istnieje w różnych dziedzinach życiach.
Szkła, które za długo leżały w ziemi ulegają naturalnej iryzacji.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!