Konstytucja

Słowo konstytucja oznacza:
1. ustawę zasadniczą, czyli akt prawny o najwyższej mocy prawnej w państwie, w którym obowiązuje.
2. (w zootechnice) stan organizmu zwierzęcia uwarunkowany jakością tkanek, który przejawia się w wyglądzie zewnętrznym oraz sposobie reagowania na otoczenie.

W I Rzeczypospolitej mianem konstytucji określało się także uchwałę sejmu. Określenie „konstytucja sejmowa” była zatem synonimem do słowa „ustawa” i takie znaczenie obowiązywało do uchwalenia konstytucji z roku 1791.

Najczęściej używa się słowa „konstytucja” w pierwszym znaczeniu. Jest to najwyższy akt prawny, który reguluje różne zagadnienia. W konstytucji danego kraju mogą znaleźć się zapisy o podstawowych prawach i obowiązkach obywateli, sposobie powoływania najważniejszych organów w państwie, a także ich kompetencjach, w konstytucji zawarte są również przepisy dotyczące podstaw obowiązującego ustroju społeczno-gospodarczego.

Istnieje wiele klasyfikacji konstytucji. Można je dzielić między innymi ze względu na sposób zapisu – konstytucja może być spisana jako akt normatywny lub być niespisana (pojedyncze ustawy spisane w różnych miejscach). Często wyróżnia się także podział na konstytucje pisane oraz niepisane, pełne i niepełne oraz uchwalane i oktrojowane (nadane odgórnie).

Wyraz „konstytucja” zapisujemy małą literą, jednak można używać zapisu wielką literą, jeśli chcemy podkreślić szacunek dla konstytucji oraz dla państwa, lub gdy wyraz „konstytucja” oznacza „Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej” i nazwę tego aktu skracamy do jego pierwszego wyrazu.

Synonimem do słowa „konstytucja” jest: ustawa zasadnicza.

##Odmiana słowa „konstytucja” przez przypadki:

Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – konstytucja
Dopełniacz (kogo? czego?) – konstytucji
Celownik (komu? czemu?) – konstytucji
Biernik (kogo? co?) – konstytucję
Narzędnik (z kim? z czym?) – konstytucją
Celownik (o kim? o czym?) – konstytucji
Wołacz (o!) – konstytucjo!

Liczba mnoga:
Mianownik (kto? c