Krucjata
Krucjaty (od łacińskiego crux – krzyż), inaczej wyprawy krzyżowe, to zbrojne wyprawy dokonywane w średniowieczu przez chrześcijan, mające na celu szerzenie religii. Większość krucjat była wymierzona w państwa muzułmańskie, zdarzały się jednak także krucjaty kierowane przeciwko samym chrześcijanom – heretykom.
Słowo „krucjata” można rozumieć zatem jako:
A. zbrojna wyprawa organizowana do Ziemi Świętej w XI-XII wieku przez rycerstwo Europy Zachodniej.
B. każda wyprawa wojenna inicjowana przeciwko przeciwnikom Kościoła.
Przyczynami krucjat były problemy społeczne w Europie – przeludnienie na kontynencie doprowadziło do sytuacji, w której brakowało ziemi, a rycerstwo pozostawało bez zajęcia. Młodsi synowie w rodzinach mieli problem ze zdobyciem lenn i znajdowali się w złym położeniu. Gdy w 1095 roku na synodzie w Clermont papież wezwał do rozpoczęcia krucjat, zapewniał, że uczestnicy dostaną nie tylko zbawienie, ale również korzyści materialne, co przekonało lud.
Papież zaapelował o pomoc w odzyskaniu terenów Ziemi Świętej, które zostały opanowane przez Turków seldżuckich. Były to koczownicze plemiona, jednak nie udało im się zbudować silnego państwa, dzięki czemu ich pokonanie mogło szybko zakończyć się sukcesem.
Wyróżnia się siedem głównych, najważniejszych krucjat skierowanych na Ziemię Święta, organizowanych przede wszystkim przez europejskich władców. Doszło również do kilku wypraw ludowych i krucjaty dziecięcej.
Krucjata organizowano jednak nie tylko na Bliskim Wschodzie. Prowadzono także wyprawy krzyżowe przeciw Prusom, Litwinom oraz heretykom, takim jak albigensi, waldensi, husyci.
Uzyskane zdobycze okazały się nietrwałe, przez co pozostawiono Ziemię Świętą w rękach Turków. Upowszechnił się fanatyzm religijny, a śmierć poniosły setki tysięcy osób. Nie wszystkie skutki krucjat były jednak tak negatywne. Dzięki krucjatom nawiązano kontakty z Bliskim Wschodem, rozwinęła się gospodarka towarowo-pieniężna, wzbogaciły się miasta włoskie. Europejczycy przejęli część elementów kultury wschodniej, z którą mieli szansę się zetknąć. Ukształtował się także etos rycerski.
Synonimem do słowa „krucjata” jest: wyprawa krzyżowa.
##Odmiana przez przypadki słowa „krucjata”:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – krucjata
Dopełniacz (kogo? czego?) – krucjaty
Celownik (komu? czemu?) – krucjacie
Biernik (kogo? co?) – krucjatę
Narzędnik (z kim? z czym?) – krucjatą
Celownik (o kim? o czym?) – krucjacie
Wołacz (o!) – krucjato!
Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – krucjaty
Dopełniacz (kogo? czego?) – krucjat
Celownik (komu? czemu?) – krucjatom
Biernik (kogo? co?) – krucjaty
Narzędnik (z kim? z czym?) – krucjatami
Celownik (o kim? o czym?) – krucjatach
Wołacz (o!) – krucjaty!
##Przykładowe zdania z wykorzystaniem słowa „krucjata”:
Przyczynami krucjat były: opanowanie ziemi świętej przez Turków seldżuckich, głoszenie haseł o konieczności „wojny świętej” z islamem, rywalizacja papiestwa z cesarstwem oraz przeludnienie w Europie.
Krucjaty prowadzone były przez dwa wieki, a rozpoczęła je wyprawa ludowa, w której wzięli udział głównie ubodzy rycerze, dzieci i chłopi.
Trzecia krucjata została zorganizowana w roku 1189 przez cesarza Fryderyka I Barbarossę, Ryszarda Lwie Serce i Filipa Augusta.
W czasie czwartej krucjaty, prowadzonej w latach 1202 – 1204 doszło do zniszczenia Konstantynopola.
U podstaw krucjat leżał fanatyzm religijny, który dodatkowo podsycano poprzez opowieści o rzekomych prześladowaniach chrześcijan, zachodzących na terenach Ziemi Świętej.
Z krucjatami wiązały się spore wydatki, w związku z czym kościół pożyczał krzyżowcom pieniądze, a ci oddawali w zastaw własne majątki.
Krucjatami określa się wyprawy, w których brało udział chrześcijańskie rycerstwo, a które wymierzone były przeciw państwom Bliskiego Wschodu.
Nie można zapomnieć o krucjacie dziecięcej, która nie dość, że nie przyniosła żadnych efektów, to jeszcze oznaczała tysiące zmarłych lub sprzedanych w niewolę dzieci.
Czwarta wyprawa krzyżowa pokazała, że krucjaty potrafią wyrządzić ogrom zła, a ich uczestnicy ulegli demoralizacji.
Przed rozpoczęciem pierwszej krucjaty, na synodzie w Clermont, papież Urban II zaapelował do wiernych, aby walczyli z muzułmanami, obiecując równocześnie, że otrzymają korzyści materialne.
Organizowanie krucjat stało się tak popularne, że zaczęto je organizować przeciw ludziom pogańskim oraz heretykom.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!