Ksylitol
Ksylitol to inaczej cukier brzozowy. Jest zredukowaną pochodną ksylozy, organicznym związkiem chemicznym o słodkim smaku. Jest stosowany od lat w przemyśle spożywczym. Jest zaklasyfikowany do grupy polioli, czyli węglowodanów o wolniejszej wchłanialności w przewodzie pokarmowym. Jest zatem inaczej metabolizowany w organizmie człowieka niż używany na masową skalę cukier. Po spożyciu nie dochodzi do fermentacji ani trawienia w jamie ustnej. Dzieje się to dopiero później – ksylitol częściowo wchłania oraz metabolizuje wątroba, a fermentacja zachodzi za sprawą bakterii znajdujących się w jelicie grubym.
Ksylitol to w ostatnim czasie bardzo popularny zamiennik zwykłego białego cukru, głównie z powodu tego, iż jest uważany za zdrowszą opcję w diecie. Masowo wykorzystuje się go do produkcji cukierków, past do zębów oraz gum do żucia, ponieważ nie wykazuje działania próchnicotwórczego. Jest promowany jako słodzik odpowiedni dla dzieci, które są szczególnie narażone na próchnicę.
Ze względu na jego niższy indeks glikemiczny oraz kaloryczność reklamowany jest jako polecany dla osób z insulinoopornością, nadmierną masą ciała oraz dla diabetyków. Ksylitol w smaku odbierany jest jako słodszy od cukru, co ma związek z jego budową cząsteczkową, dzięki której zdolny jest do większego pobudzania receptorów występujących na języku.
Początkowo substancja ta pozyskiwana była jedynie z kory brzozy, teraz jednak, w miarę rozwoju zapotrzebowania na ksylitol oraz wykorzystania nowszych metod, możliwe stało się uzyskiwanie go również z kukurydzy. Najczęściej na rynku dostępne są: ksylitol brzozowy pochodzący z Finlandii oraz ksylitol kukurydziany, pochodzący z Chin. To właśnie w Chinach na masową skalę uruchomiono pozyskiwanie ksylitolu z kukurydzy.
Synonimem ksylitolu jest cukier brzozowy.
Odmiana przez przypadki słowa „ksylitol”:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – ksylitol
Dopełniacz (kogo? czego?) – ksylitolu
Celownik (komu? czemu?) – ksylitolowi
Biernik (kogo? co?) – ksylitol
Narzędnik (z kim? z czym?) – ksylitolem
Celownik (o kim? o czym?) – ksylitolu
Wołacz (o!) – ksylitolu!
Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – ksylitole
Dopełniacz (kogo? czego?) – ksylitoli
Celownik (komu? czemu?) – ksylitolom
Biernik (kogo? co?) – ksylitole
Narzędnik (z kim? z czym?) – ksylitolami
Celownik (o kim? o czym?) – ksylitolach
Wołacz (o!) – ksylitole!
Przykładowe zdania z zastosowaniem wyrazu „ksylitol”:
Kiedy zdecydowałam się całkowicie wyeliminować ze swojej diety cukier, okazało się to niemałym wyzwaniem, jednak pomogło mi znalezienie zamienników, takich jak ksylitol, które gwarantują słodki smak, a przy tym są zdecydowanie korzystniejsze dla mojego zdrowia.
Ksylitol reklamowany jest i zachwalany jako niskokaloryczny produkt pozyskiwany z kory brzozy fińskiej i ostatnimi czasy pojawia się na półkach sklepowych w coraz większej ilości polskich miast.
Dzięki spożywaniu ksylitolu można skutecznie wyeliminować suchość w ustach, która często pojawia się, gdy organizm nie produkuje wystarczającej ilości śliny – ksylitol pobudza bowiem produkcję tej wydzieliny.
Śladowe ilości ksylitolu odkryto również w kukurydzy, grzybach oraz owocach, takich jak jagody, śliwki, gruszki oraz truskawki.
Nie można zapominać, że ksylitolem nie powinno się słodzić bez umiaru – 15-20 gramów dziennie to maksymalna ilość tej substancji, którą należy używać, w przeciwnym razie można liczyć się z wystąpieniem skutków ubocznych, takich jak przeczyszczenie.
Ksylitolowi zawdzięczam nie tylko zdrowszy tryb życia, w którym nie ma już miejsca na biały cukier, ale również lepszą kondycję mojej jamy ustnej, ponieważ cukier brzozowy sprawia, że w ustach nie namnażają się bakterie, szkliwo zostaje wzmocnione, a naturalne pH śliny nie ulega zmianie.
Kolejne portale traktujące o zdrowiu zaczęły rozpisywać się o ksylitolu i jego cudownych właściwościach, ja nadal jednak pozostaję sceptyczny i nie dam się nakłonić do kupna – pewnie taki słodzik będzie miał nieciekawy posmak i nie będzie pasować do mojej popołudniowej kawy.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!