Leasing
Finansowanie zewnętrzne jakim jest leasing jest dla przedsiębiorstw alternatywną formą finansowania. Dzięki niemu przedsiębiorstwa mają możliwość nabycia niezbędnych urządzeń lub środków transportu. Głównym zadaniem każdego przedsiębiorcy jest rozwój firmy. Odbywa się to przez zwiększenie udziału w rynku oraz zwiększenie inwestycji. Osiągniecie założonych celów wiąże się z koniecznością pozyskania funduszy na ich cel. Na ogół niezbędne okazuje się pozyskanie zewnętrznego kapitału. Przedsiębiorstwa korzystają z kredytów bankowych, jednak coraz częściej wybierają także inne formy finansowania. Wśród nich znajduje się leasing.
Jedną z cech leasingu jest to, że korzystać z niego mogą zarówno małe firmy, jak również duże korporacje. Stanowi on relatywnie łatwą do pozyskania formę finansowania.
Synonimy: dzierżawa, najem, arenda
Odmiana przez przypadki:
M. leasing
D. leasingu
C. leasingowi
B. leasing
N. leasingiem
Msc. leasing
W. leasing
Istotą leasingu jest wydzierżawienie przez leasingodawcę środka trwałego ewentualnie wartości niematerialnej oraz prawnej leasingobiorcy w zamian za raty (czynsze) leasingowe, które są z góry ustalone w umowie leasingu. Leasingodawca (finansujący) na wniosek leasingobiorcy (korzystający) dokonuje zakupu wskazanego przez niego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, które określane są jako „przedmiot leasingu”. Przekazuje je w użytkowanie temu leasingobiorcy. Zawiera z nim umowę leasingu, na podstawie której leasingobiorca płaci leasingodawcy raty leasingowe według harmonogramu, jaki został wyznaczony w umowie. W praktyce dominuje zasada, że raty płatne są, w odstępach miesięcznych, aczkolwiek nie jest to wyraźne wskazane w żadnym z przyjętych rozwiązań prawnych. Formalnie więc, raty mogą być płatne w odstępach mniejszych lub większych niż 30 dni. Powszechnie stosowane
są harmonogramy wyznaczające spłaty rat, w cyklach miesięcznych. Prawo reguluje w pewnej części okres leasingu, tj. jego minimalny zakres.
Leasingobiorcami w Polsce są przede wszystkim podmioty gospodarcze. Warunkiem zaliczenia czynszów leasingowych w poczet kosztów uzyskania przychodu przez leasingobiorcę jest warunek związany z okresem umowy, który nie może być krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji. W sytuacji, gdy warunek ten nie zostanie spełniony, opłaty leasingowe nie mogą umniejszać dochodu.
Zabezpieczeniem umowy leasingu jest przedmiot leasingu, będący własnością leasingodawcy.
Przedmiot leasingu nabywa się z pewnym rodzajem dyskonta, jakim jest czynsz inicjalny, który wpłaca leasingobiorca. Opłata ta stanowi rodzaj gwarancji względnie dużego bezpieczeństwa inwestycji. Praktyka pokazuje, że czynsz ten może wynosić nawet 40% wartości ofertowej przedmiotu leasingu. Zasadniczy wpływ na wysokość czynszu inicjalnego ma z reguły skala ryzyka transakcji. Leasingodawca może bowiem sprzedać przedmiot leasingu za kwotę zainwestowaną, czyli pomniejszoną o czynsz inicjalny wpłacony przez leasingobiorcę. Fakt, że leasingodawca może stosunkowo łatwo odzyskać zainwestowane środki finansowe sprawia, że leasing stanowi relatywnie łatwo dostępną formę finansowania inwestycji rzeczowych. Łatwość ta ma tendencję wzrostową wraz ze zwiększaniem się czynszu inicjalnego, wpłacanego przez leasingobiorcę.
Pierwsze transakcje zawierane były już w starożytnych cywilizacjach Mezopotamii i Egiptu. W czasach nowożytnych najbardziej dynamiczny rozwój leasingu odnotowuje się, w Wielkiej Brytanii.
Obecnie nie sposób wyobrazić sobie funkcjonowanie polskiej gospodarki bez leasingu. Przedsiębiorstwa chętnie sięgają po finansowanie z wykorzystaniem leasingu, ponieważ stanowi on elastyczną i bezpieczną formę pozyskiwania kapitału, która jest w dodatku atrakcyjna z ekonomicznego punktu widzenia, a także dostępna dla wielu podmiotów, które z różnych względów nie mogą skorzystać z kredytu
Przykłady użycia:
Postanowiłem skorzystać z leasingu.
Dzięki leasingowi moja forma stanęła na nogi.
Leasing staje się coraz bardziej popularną formą finansowania.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!