Obrona
Obrona jest rodzajem działań, które prowadzą do zamierzonego albo wymuszonego rodzaju walki. Prowadzona jest po to, by zapobiegać opanowaniu przez wojska przeciwnika tereny i uniemożliwienie mu realizacji celów.
Odmiana rzeczownika:
Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) obrona
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) obrony
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) obronie
Biernik (Kogo? Co? Widzę) obronę
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z obroną
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o obronie
Wołacz (O!… witaj!) obrono
Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) obrony
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) obron
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) obronom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) obrony
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z obronami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o obronach
Wołacz (O!… witajcie!) obrony
Synonimy:
Obrona jako odpieranie ataku: bronienie, defensywa, odbieranie napaści, odpór;
Obrona w znaczeniu ochrony ważnej osoby: asysta, eskorta, goryle, obstawa, ochrona, osłona, plecy, straż;
Obrona jako linia obrony: defensywa, linia obronna, walka obronna.
Celem działań obronnych jest uniemożliwienie przeciwnikowi opanowanie terenu. Ważne jest rozbicie zgrupowań uderzeniowych oraz złamanie natarcia przeciwników, a także przejęcie inicjatywy. Do głównych celów zalicza się:
• Utrzymanie określonego terenu;
• Rozbicie przeciwników;
• Zyskanie na czasie;
• Zmuszenie przeciwnika do walki dla terenie, który jest dla niego niekorzystny;
Sposób rozegrania działań obronnych można podzielić na:
• Obronę manewrową, ruchową – opiera się na wykorzystaniu ruchliwości wojsk, ich aktywności i obronie obiektów oraz rejonów kluczowych. Ich utrzymanie pozwala skierować ruch wojsk w pożądany dla obrońców kierunek. Celem tego zbiegu jest osłabienie oraz wyhamowanie natarcia przeciwnika, co jest równoznaczne z zyskaniem czasu.
• Obronę pozycyjną, stałą – polega na utrzymaniu terenu oraz dążeniu do rozbicia napastników przed przednią linią obrony. Jeśli przeciwnicy wedrą się w głąb obrony celem jest zatrzymanie ich oraz wykonanie zwrotu zaczepnego.
Struktura obrony stanowi układ wzajemnych relacji elementów, które składają się na całość obrony, są to:
• Drogi: manewru, dowozu, ewakuacji;
• Pasy, rejony, pozycje obronne;
• Pas przysłaniania;
• Rejony zastrzeżone;
• Stanowiska dowodzenia;
• Lądowiska śmigłowców;
• Rejony których rozmieszczone są oddziały i pododdziały urządzeń logistycznych;
• Pozycja przednia;
• Pozycja ryglowa;
• Rejony stanowisk ogniowych podporządkowanej artylerii
• Rejony rozmieszczenia elementów rozpoznania i walki elektronicznej;
• Rejony rozmieszczenia odwodów wojsk wspierających;
• Węzły, strefy zapór niszczeń, strefy rażenia i pułapek ogniowych;
• Rubieże ogniowe i kierunki planowanych kontrataków;
• Rubieże ogniowe odwodów przeciwpancernych;
• Strefy ognia przeciwpancernego, przeciwlotniczego i środków rażenia;
• Siły oraz środki zdobywania, przetwarzania i przesyłania informacji.
Normy taktyczne powinno traktować się jako odniesienia. Są to orientacyjne ramy, które są wypadkowymi różnych warunków organizowania oraz prowadzenia obrony. Nie należy więc traktować ich jako coś stałego, one nieustannie mogą się zmieniać. Podchodzić do nich powinno się w sposób elastyczny, adekwatnie do charakteru zadania, jak i zamiaru działań przełożonego, miejsca, roli, składy i możliwości bojowych.
Rodzaje obrony:
• Obrona cywilna: jest to mobilizacja, organizacja i kierowanie ludnością cywilną. Działania te prowadzone są w celu zminimalizowania, za pomocą środków pasywnych, rezultatów działań przeciwnika, przeciwko wszystkim aspektom życia codziennego ludności cywilnej.
• Obrona okrężna – polega na bronieniu odsłoniętego skrzydła. Ta forma walki obejmuje siły rozciągnięte wzdłuż obwodu obszaru obrony.
• Obrona pasywna – zawiązana jest ze zmniejszeniem prawdopodobieństwa efektów zniszczeń, które spowodowane są przez działania przeciwnika, za pomocą podjętych środków.
• Obrona doraźna –obrona organizowana podczas nawiązywania kontaktu z przeciwnikami albo kiedy jest on nieunikniony, a czas na obronę bardzo ograniczony. Specjalizuje się poprawą walorów obronnych terenów poprzez wykorzystanie niszczeń oraz przeszkód.
• Obrona przeciwchemiczna – polega na metodach, planowaniu i stosowaniu procedur, aby określić i zrealizować środków obrony przed atakiem, w którym wykorzystana jest broń chemiczna.
• Obrona przeciwlotnicza – wszystkie środki stosowane, by wykrywać, identyfikować oraz przechwycić środki ataku chemicznego.
• Obrona przed bronią masowego rażenia – wdrożenie koncepcji, założeń, procedur i wykorzystanie sprzętu, aby bronić przed uderzeniem bronią jądrową, biologiczną, chemiczną i innymi skażeniami.
• Obrona radioelektryczna – działa, po to by zapewnić skuteczne wykorzystanie widma elektromagnetycznego, które ma pozbawić przeciwnika możliwości wykorzystania tej energii.
Zasady obrony:
• Przeszkody powinny być bezpieczne przed rozpoznaniem przeciwnika;
• Wysunięte oddziały muszą przesłaniać ośrodki główne;
• Ośrodki oporu przygotowuje się do obrony ze wszystkich stron;
• Dowodzenia artylerią musi być scentralizowane.
Przykłady:
Obrona to rodzaj działań, prowadzących do zamierzonego albo wymuszonego rodzaju walki.
Musimy rozpocząć manewr obronny, nieprzyjaciele nas otoczyli!
Struktura obrony stanowi układ wzajemnych relacji wielu elementów.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!