Ostracyzm
Ostracyzm oznacza:
– sposób głosowania wykorzystywany w starożytnej Grecji, w ramach którego na glinianych tabliczkach zapisywano nazwisko osoby, która powinna zostać wydalona z polis z powodu zagrażania funkcjonowaniu demokracji;
– wykluczenie ze środowiska lub towarzystwa osoby; określa się tak również atmosferę wrogości, którą odczuwa taka osoba.
W starożytnej Grecji ostracyzm był tajnym głosowaniem. Raz na rok odbywał się tak zwany sąd skorupkowy, podczas którego obywatele pisali na skorupkach (ostrakonach) imię osoby, która według nich zagrażała ustrojowi demokracji. By przeprowadzić ostracyzm, musiało uzbierać się przynajmniej sześć tysięcy takich skorup. Osoba, której imię pojawiało się najczęściej została wydalana z Aten na 10 lat, jednak nie pozbawiano jej majątku ani praw obywatelskich. Cała procedura miała na celu wykrycie osoby, która była podejrzana o chęć wprowadzenia tyranii. W praktyce wykorzystywano ostracyzm, aby pozbywać się na jakiś czas osób niewygodnych – często wybierano w ramach ostracyzmu kogoś ze względu na wcześniejsze zawarcie układów politycznych.
Sama etymologia słowa ostracyzm pochodzi właśnie z greckiego. Ostrakon oznaczało bowiem skorupę, natomiast utworzone od niego słowo ostrakismós to dosłownie „wygnanie na mocy wyroku sądu skorupkowego”.
Ostracyzm współcześnie oznacza wykluczenie z danej grupy, środowiska danej osoby, często jest ono tymczasowe. Otoczenie wyklucza kogoś ze swego grona, okazuje mu obojętność i niechęć. Z ostracyzmem spotkać można się w praktycznie każdym miejscu: w grupie znajomych, wśród kolegów w pracy, w szkole. Jest to powszechne negatywne zjawisko.
Synonimami do słowa ostracyzm są: wykluczenie, wyrzucenie, odseparowanie, izolacja, alienacja, banicja, bojkot, odosobnienie, odizolowanie, wyobcowanie.
Odmiana przez przypadki:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – ostracyzm
Dopełniacz (kogo? czego?) – ostracyzmu
Celownik (komu? czemu?) – ostracyzmowi
Biernik (kogo? co?) – ostracyzm
Narzędnik (z kim? z czym?) – ostracyzmem
Celownik (o kim? o czym?) – ostracyzmie
Wołacz (o!) – ostracyzmie!
Słowo to nie jest używane w liczbie mnogiej.
Przykładowe zdania z zastosowaniem słowa „ostracyzm”:
Ostracyzm funkcjonował w Atenach przez dość długi czas, jednak raczej nie przyczyniał się do umocnienia demokracji – służył politykom do własnych zagrywek i skutecznego pozbywania się znaczących, niewygodnych osób z polis.
Artyści, którzy tworzyli bardzo kontrowersyjne jak na ówczesne czasy dzieła, zostawali poddawani powszechnemu ostracyzmowi, wielu z nich jednak w dalszym ciągu nie chciała przypasować się społeczeństwu i dzielnie znosili trudy związane z własnym wykluczeniem w imię sztuki.
Poddawani ostracyzmowi w starożytnych Atenach nie tracili, co ciekawe, wszystkich swoich przywilejów, lecz zachowywali je przez cały czas.
Karol uwielbiał czytać o starożytnej Grecji, a szczególnie o spartańskim wychowaniu, znanym ze swoich surowych zasad i ścisłego trybu życia, oraz ateńskim ostracyzmie, który fascynował go swoją ideą wyskrobywania na skorupkach nazwisk osób, które powinny zostać wydalone.
Ostracyzm społeczny to bardzo istotny problem we współczesnym świecie – taki rodzaj wykluczenia wiąże się z pozostawaniem obojętnym na potrzeby odizolowanej osoby, a to niezwykle negatywny wpływ na jej zdrowie psychiczne.
Z ostracyzmem trudno jest żyć – kiedy jest się wykluczonym przez znajomych, ignorowanym na każdym kroku i czuje się bijącą od innych niechęć, nie sposób jest się odnaleźć i zachować pozytywne nastawienie.
Konsekwencjami stosowania przez innych ostracyzmu można doprowadzić odtrąconą osobę do poczucia bezradności i braku kontroli nad sytuacją, odczuwania szeregu negatywnych emocji, frustracji, niższej samooceny i gorszej jakości w wykonywaniu nawet prostych zadań.
Ostracyzmowi przypisuje się tak groźne następstwa jak epizody depresyjne, zaburzenia lękowe oraz nerwicowe, załamania nerwowe. To właśnie dlatego tak istotne staje się szybkie reagowanie i przeciwdziałanie temu zjawisku, jeśli tylko je zauważamy.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!