Ostracyzm

Ostracyzm oznacza:
– sposób głosowania wykorzystywany w starożytnej Grecji, w ramach którego na glinianych tabliczkach zapisywano nazwisko osoby, która powinna zostać wydalona z polis z powodu zagrażania funkcjonowaniu demokracji;
– wykluczenie ze środowiska lub towarzystwa osoby; określa się tak również atmosferę wrogości, którą odczuwa taka osoba.

W starożytnej Grecji ostracyzm był tajnym głosowaniem. Raz na rok odbywał się tak zwany sąd skorupkowy, podczas którego obywatele pisali na skorupkach (ostrakonach) imię osoby, która według nich zagrażała ustrojowi demokracji. By przeprowadzić ostracyzm, musiało uzbierać się przynajmniej sześć tysięcy takich skorup. Osoba, której imię pojawiało się najczęściej została wydalana z Aten na 10 lat, jednak nie pozbawiano jej majątku ani praw obywatelskich. Cała procedura miała na celu wykrycie osoby, która była podejrzana o chęć wprowadzenia tyranii. W praktyce wykorzystywano ostracyzm, aby pozbywać się na jakiś czas osób niewygodnych – często wybierano w ramach ostracyzmu kogoś ze względu na wcześniejsze zawarcie układów politycznych.

Sama etymologia słowa ostracyzm pochodzi właśnie z greckiego. Ostrakon oznaczało bowiem skorupę, natomiast utworzone od niego słowo ostrakismós to dosłownie „wygnanie na mocy wyroku sądu skorupkowego”.

Ostracyzm współcześnie oznacza wykluczenie z danej grupy, środowiska danej osoby, często jest ono tymczasowe. Otoczenie wyklucza kogoś ze swego grona, okazuje mu obojętność i niechęć. Z ostracyzmem spotkać można się w praktycznie każdym miejscu: w grupie znajomych, wśród kolegów w pracy, w szkole. Jest to powszechne negatywne zjawisko.

Synonimami do słowa ostracyzm są: wykluczenie, wyrzucenie, odseparowanie, izolacja, alienacja, banicja, bojkot, odosobnienie, odizolowanie, wyobcowanie.

Odmiana przez przypadki:

Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – ostracyzm
Dopełniacz (kogo? czego?) – ostracyzmu
Celownik (komu? czemu?) – ostracyzmowi
Biernik (kogo? co?) – ostracyzm
Narzędnik (z kim? z czym?) – os