Perwersja

Znaczenie „perswazji”:
Zjawisko perswazji jest powszechne w naszym języku od najdawniejszych czasów. Każdego dnia jesteśmy zachęcani do podejmowania różnego rodzaju działań, zakupu określonych produktów, do nauki, pracy, takiego, a nie innego postępowania w życiu.
Przyjmuje się dwie skale opisujące akt perswazyjny. Pierwszy jest zorientowany na nagradzanie lub karanie, drugi zakłada koncentrację na nadawcy lub odbiorcy. Do wypowiedzi skoncentrowanych na odbiorcy i nastawionych na nagradzanie zalicza się apel moralny, wypowiedzi odnoszące się do pozytywnych emocji i wypowiedzi, które opierają się na prezentacji wzorców pozytywnych. Wypowiedzi skoncentrowane na odbiorcy i nastawione na karanie zalicza się do wypowiedzi, które opierają się na prezentacji negatywnych wzorców, które dążą do wywołania emocji współczucia. Powodują one nieprzyjemne doznania emocjonalne. Wśród wypowiedzi, które koncentrują się na odbiorcy i są nastawione na nagradzanie, wyróżnia się akty perswazyjne, które mają charakter osobistej obietnicy.
W sytuacjach, które odnoszą się do naturalnych form komunikacji, strategie perswazyjne determinowane są przez czynniki społeczne i osobowościowe uczestników komunikacji. Perswazję można odnaleźć w tekstach różnego rodzaju, na przykład w Biblii.
Perswazją posługiwał się w swoich wypowiedziach Jan Paweł II. Stworzeniu więzi uczuciowej między nadawcą a słuchaczami służą w jego wypowiedziach między innymi zwroty adresatywne, które sygnalizują pozytywny stosunek nadawcy do odbiorców: „Drodzy Rodacy”, „Ukochani, Bracia i Siostry”. Prostym sposobem wyznaczenia wspólnoty jest użycie „my” inkluzyjnego, tzn. włączającego odbiorców do zbi