Polis
Polis to starogreckie miasto-państwo. Historycy podkreślają jednak, że takie tłumaczenie tego słowa nie jest odpowiednie, ponieważ sugeruje, że cechami charakterystycznymi są niewielki zajmowany obszar oraz istnienie państwowego aparatu władzy. W greckim polis żyła wspólnota obywateli, która zamieszkiwała określony obszar, w skład którego wchodził najczęściej ośrodek miejski oraz okoliczne tereny wiejskie. Najczęściej polis liczyło od kilkudziesięciu do kilkuset kilometrów kwadratowych.
W okresie, w którym wykształciła się dojrzała forma polis, władzę mieli pełnić sami obywatele (warto jednak pamiętać, że do obywateli nie zaliczano kobiet, dzieci, niewolników oraz cudzoziemców). Wcześniej w polis obowiązywały różne ustroje – oligarchia, tyrania i arystokracja.
Mieszkańców polis łączyły wspólne wierzenia, tradycja, obyczaje, prawa, każdy miał także obowiązek obrony państwa. Choć modelowo polis miało być samowystarczalne i niezależne od innych, miasta-państwa nawiązywały między sobą liczne kontakty. Powszechnym było także podporządkowywanie sobie słabszych polis przez te większe i silniejsze. Do najważniejszych polis należały: Sparta, Ateny, Korynt, Delfy i Teby. Stały się one potężnymi ośrodkami nauki, sztuki, kultury.
Synonimem słowa „polis” jest miasto-państwo.
##Odmiana wyrazu „polis” przez przypadki:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – polis
Dopełniacz (kogo? czego?) – polis
Celownik (komu? czemu?) – polis
Biernik (kogo? co?) – polis
Narzędnik (z kim? z czym?) – polis
Celownik (o kim? o czym?) – polis
Wołacz (o!) – polis!
Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – polis
Dopełniacz (kogo? czego?) – polis
Celownik (komu? czemu?) – polis
Biernik (kogo? co?) – polis
Narzędnik (z kim? z czym?) – polis
Celownik (o kim? o czym?) – polis
Wołacz (o!) – polis!
##Przykładowe zdania z zastosowaniem wyrazu „polis”:
Kiedy zbliżały się igrzyska olimpijskie, wszystkie polis zawieszały toczące się konflikty, by móc bez przeszkód uczestniczyć w rozgrywkach.
Wielu historyków podkreśla, że tłumaczenie słowa „polis” jako miasto-państwo, wcale nie oddaje tego, jak wyglądała jego organizacja ani jak funkcjonowało.
Niektóre polis zajmowały naprawdę imponujące powierzchnie, były mądrze zarządzane i bez przeszkód rozwijały się przez wieki, stając się ważnymi punktami w rejonie i posiadając zwierzchność nad mniejszymi miastami.
Rzymskie civitas były odpowiednikami polis, a dzięki greckim wpływom miały bardzo podobną organizację i zawierały podobne organy zarządcze.
Ciekawe jak wyglądało codzienne życie przeciętnego człowieka w greckim polis, jakie były jego zajęcia, nawyki, co sprawiało mu radość i jakie miał troski.
W greckich polis powstała niesamowita architektura – piękne budynki publiczne z licznymi kolumnami oraz świątynie, gdzie umieszczane były także wysokiej klasy rzeźby stworzone z największą dbałością o detale.
Zawsze pasjonowały mnie starożytne cywilizacje i rozwój wczesnych kultur, bardzo wciągnęły mnie także lektury o organizacji polis oraz ich historii, gdyż jest na ten temat dość wiele źródeł informacji.
Dzieci na lekcji historii zawsze zadają mi pytanie, czy jeśli są dwa polis, to czy mówi się wtedy „polisy”, a ja wyjaśniam im, że akurat słowo polis jest bardzo łatwe, bo jedno, dwa czy dziesięć polis to nadal „polis” i nie ma innych form tego wyrazu.
Grecja to wyjątkowy kraj, pełen historii i zabytków, które pamiętają czasy prężnie rozwijających się państw-miast, określanych jako polis.
Przez pewien czas jedno z greckich polis, Ateny, stolica Attyki, była monarchią, ale szybko ją obalono i wprowadzono republikę.
Choć niektóre polis były na tyle niewielkie, że obywatel mógł z odleglejszych rejonów zdążyć do świątyni i powrócić do domu, istniały także miasta-państwa o gigantycznych (jak na ówczesne czasy) rozmiarach, takie jak Ateny o powierzchni dwóch tysięcy kilometrów kwadratów.
W starożytnych polis bardzo ważny był sport oraz kultura fizyczna, odgrywały one ogromną rolę w wychowaniu młodych ludzi, traktowano je na równi z kulturą duchową.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!