Romantyzm

Romantyzm

Słowo romantyzm pochodzi od francuskiego romantisme, którego pierwszy człon roman oznacza opowieść, powieść. Jest to szeroko pojęty nurt w kulturze, trwający od lat 90 XVIII wieku do lat 40 XIX stulecia. Początkowo rozwinął się w Europie i wyrażał się w różnych obszarach: poezji, malarstwie, muzyce.

Synonimem romantyzmu jako określenie klimatyczności wydarzenia to: atmosfera, klimat, magia, nastrojowość, nastrój, poetyckość, romantyczność.

Odmiana rzeczownika:

Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) romantyzm
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) romantyzmu
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) romantyzmowi
Biernik (Kogo? Co? Widzę) romantyzm
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z romantyzmem
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o romantyzmie
Wołacz (O!… witaj!) romantyzmie

Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) romantyzmy
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) romantyzmów
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) romantyzmom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) romantyzmy
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z romantyzmami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o romantyzmach
Wołacz (O!… witajcie!) romantyzmy

Romantyzm powstał jako odpowiedź na zamiany polityczne i społeczne wywołane rewolucją przemysłową i francuską w 1789 roku. Była to pewna forma buntu przeciwko z góry, ustalonym regułom życia, które rządziły społeczeństwami w epoce Oświecenia. Hasłem Rewolucji Francuskiej, jak i romantyzmu stało się: wolność, równość, braterstwo. Kwestionowało ono postawy oświeceniowego pojmowania świata.

Romantycy twierdzili, że świat dzielił się, na to, co widzimy (świat materialny) i możemy poznawać za pomocą zmysłów oraz to, czego nie widzimy (świat duchowy) i możemy poznać tylko za pomocą wiary i intuicji.

Podstawą u romantyków było wnętrze człowieka – uczucia, emocje, duchowość, odrębność od innych jednostek i indywidualność. Uczucia dominowały nad rozumem, co było buntem przeciwko obowiązującym normom społecznym. Świat poznawano za pomocą sztuki, a nie empiryzmu.

Motywem romantyzmu była tęsknota za rajskim światem, której poszukujemy poza nudnym, codziennym życiem, szukania ideału, głównie idealnej miłości. Centrum romantyzmu był geniusz i uczucia. Artysta nie był uważany za zwykłego i normalnego człowieka, twierdzono, iż jest on istotą boską. Takim artystą był Ludwig van Beethoven, który komponował tylko przez natchnienie, a nie na zamówienie.

Główne cechy romantyzmu:
• Indywidualizm,
• Uczucia, intuicja i wiara ponad rozumem,
• Protesty wobec klasycyzmu,
• Tajemniczość, fantastyka i wyobraźnia jako moc twórcza człowieka,
• Zafascynowanie żywiołowością natury,
• Zainteresowanie kultur