Rozmowa

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Rozmowa, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Znaczenie słowa „rozmowa”:
– Rozmowa to inaczej dialog.
– Rozmowa wywodzi się z rozmów ustnych, dysput, sporów, wymiany poglądów i uwag, dyskusji filozoficznych. Według badaczy literatury gatunek ten był szczególnie popularny w okresie, gdy w dziejach narodów zachodziły ważne przeobrażenia, miały miejsce kryzysy światopoglądowe, rodziły się nowe wartości. Rozmowa dawała możliwość wszechstronnej analizy zagadnień, ułatwiała wskazywanie wielości racji.
– „Dialog stawał się często wyrazicielem duchowym niepokoju epoki, rozpisana na głosy dyskusja nad jej podstawowymi zagadnieniami. Przy końcu XVII i w ciągu XVIII wieku dialog spełnił w piśmiennictwie europejskim różnorakie funkcje: służył dyskusji filozoficznej, moralistyce, nauce, publicystyce, krytyce literackiej, obyczajowej itp.”
– Dialog to utwór literacki złożony z odrębnych wypowiedzi dwu lub więcej osób, niemający jednak charakteru dzieł dramatyczno – scenicznego. Ukształtował się na pograniczu literatury i innych dziedzin piśmiennictwa, przede wszystkim twórczości filozoficznej. Twórcą dialogu był Platon. Dialog to także gatunek występujący w literaturze staropolskiej, często o przeznaczeniu dramatycznym. W teatrze szkolnym zajmował niską pozycję w hierarchii gatunków: stanowił rozmowę dwu lub więcej osób na tematy aktualne, z zachowaniem funkcji teatralnej; mógł być pisany prozą i w języku narodowym.
– W Polsce rozmowy powstałe w oświeceniu dotyczyły problemów natury politycznej i społecznej: „Rozmowy jako jedna z mniejszych form literackich pisane zazwyczaj prozą, rzadko w XVIII wieku obejmowały refleksję filozoficzną. Stanowiły na pewno gatunek uznany i ceniony. Właśnie w oświeceniu powstało też wiele dialogów typu literackiego w formie kunsztownej i wycyzelowanej – rozmów, które odzwierciedlają sztukę konwersacji prowadzonej w XVII i XVIII wieku w salonach i dają świadectwo umiejętności dyskutowania na poważne tematy w sposób pozornie niezobowiązujący”.
– W rozmowach nie zawsze próbowano odnajdywać odpowiedzi jedynie na wielkie, fundamentalne pytania epoki. Poszukiwano też odpowiedzi na dręczące

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!