Rusyfikacja
Rusyfikacja – znaczenie:
Rusyfikacja to proces przymusowego lub dobrowolnego przyswajania kultury rosyjskiej oraz języka rosyjskiego przez jednostki, które dotychczas funkcjonowały w ramach innych kultur. Już od czasów średniowiecznych rusyfikacja była naturalnym procesem, który wynikał z podbijania różnych plemion przez Rusinów. Z czasem jednak (mniej więcej od końca XVIII wieku) Rosja zaczęła stosować rusyfikację, aby wynarodowić liczne mniejszości, które zamieszkiwały terytorium Imperium Rosyjskiego, aby stworzyć bardziej jednolite państwo. Warto zaznaczyć, że były to wtedy powszechne działania w wielu krajach.
Najpowszechniejszymi działaniami podejmowanymi przez władze w ramach rusyfikacji było wprowadzanie form przymusu administracyjnego. Zakazywano lub znacząco utrudniano prowadzenie nauki w ojczystym języku, wszystkie sprawy związane z administracją również były możliwe do załatwienia tylko w języku rosyjskim. Rusyfikacja przebiegała najbardziej intensywnie na terenach, gdzie zamieszkiwały ludy, które były przez władzę uznawane za skłonne do przeprowadzania buntów i chętne do uniezależnienia się od Rosji. Najprościej było prowadzić rusyfikację dzieci, ponieważ zazwyczaj nie znały one jeszcze tak dobrze kultury czy języka przodków, zatem łatwiej było w nich zakorzenić tradycje rosyjskie.
Rusyfikacja wobec Polaków wiąże się przede wszystkim z czasami zaborów. Starano się kolejno narzucać rosyjskie zwyczaje, tradycje, kulturę oraz język. Rusyfikacja miała miejsce głównie po upadku powstania listopadowego prowadzonego w latach 1830 i 1831. Zniesiono wtedy konstytucję i zastąpiono ją Statutem Organicznym, prawo było tworzone na wzór rosyjski, nie istniał także polski sejm ani osobne wojsko polskie. Stopniowo zaczęto także wprowadzać język rosyjski do szkół i administracji. W końcu język polski został całkowicie wyparty ze szkół – stał się nieobowiązkowy i traktowany jako dodatkowy, jedynie lekcje religii nadal mogły być prowadzone po polsku. Zamykano także uniwersytety, a na ich miejscu powstawały ośrodki rosyjskie, w których to język rosyjski był językiem wykładowym.
Proces rusyfikacji kojarzony jest również z działaniami ZSRR. O ile w początkowej fazie istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich mniejszości miały zapewnione pewne autonomie w ramach swojego języka oraz kultury, z czasem zaczęto prowadzić rusyfikację tam, gdzie uważano, że dany naród zagraża jedności całego państwa.
Odmiana przez przypadki słowa „rusyfikacja”:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – rusyfikacja
Dopełniacz (kogo? czego?) – rusyfikacji
Celownik (komu? czemu?) – rusyfikacji
Biernik (kogo? co?) – rusyfikację
Narzędnik (z kim? z czym?) – rusyfikacją
Miejscownik (o kim? o czym?) – rusyfikacji
Wołacz (o!) – rusyfikacjo!
Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – rusyfikacje
Dopełniacz (kogo? czego?) – rusyfikacji
Celownik (komu? czemu?) – rusyfikacjom
Biernik (kogo? co?) – rusyfikacje
Narzędnik (z kim? z czym?) – rusyfikacjami
Miejscownik (o kim? o czym?) – rusyfikacjach
Wołacz (o!) – rusyfikacje!
Przykładowe zdania z wykorzystaniem słowa „rusyfikacja”:
1. W ramach rusyfikacji w roku 1885 zniknął Bank Polski, a zastąpił go kantor Rosyjskiego Banku Państwowego.
2. Rusyfikacja była prowadzona najbardziej intensywnie na tych terenach, gdzie mieszkały narody, które były uważane przez władze za najbardziej niebezpieczne dla państwa.
3. O rusyfikacji napisano ciekawy artykuł, w którym zawarte są szczegółowe informacje o tym, jak zmieniano prawo na terenie jednego z zaborów.
4. Kolejna lekcja historii poświęcona będzie w całości rusyfikacji, aby dzieci mogły lepiej zrozumieć realia, które panowały na terenach zaborów.
5. Rusyfikacja była procesem zachodzącym na wielu terenach.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!