Świerzb
Czym jest świerzb? Jakie są jego objawy? Na czym polega jego leczenie?
Świerzb – choroba zakaźna, która u ludzi wywoływana jest przez świerzbowca ludzkiego. Dotyka ona zarówno dorosłych, jak i dzieci.
Świerzb objawia się swędzeniem, szczególnie po rozgrzaniu ciała, czerwoną wysypką, przeczosami, czyli ubytkami w skórze wywołanymi drapaniem, a także występowaniem nor i tuneli świerzbowcowych w warstwie rogowej naskórka. Zmiany te pojawiają się zazwyczaj na pośladkach, bocznych powierzchniach palców, w okolicach pępka oraz narządów płciowych u mężczyzn , na zgięciach i fałdach skórnych oraz na brodawkach sutkowych u kobiet. U dzieci zmiany mogą wystąpić także na owłosionej skórze głowy, dłoniach i stopach. Objawy nasilają się u osób nieprzestrzegających zasad higieny, mających obniżoną odporność i chorujących na atopowe zapalenie skóry.
Co ciekawe, dolegliwości pojawiają się dopiero po 3-6 tygodniach od zakażenia i ma to związek z okresem wylęgania świerzbowca, który trwa od kilku dni do nawet 2-3 tygodni.
Świerzbem można zarazić się poprzez długotrwały, bezpośredni kontakt ze skórą chorego, kontakt seksualny, a czasem korzystając z przedmiotów, które do niego należą. Warto wiedzieć, że osoby chore psychicznie oraz uzależnione od alkoholu i narkotyków mają predyspozycje do zarażenia się świerzbem.
Ze względu na wiek chorego i stan jego odporności świerzb możemy podzielić na:
– świerzb dziecięcy,
– świerzb wieku podeszłego,
– świerzb guzkowy,
– świerzb pęcherzowy,
– świerzb norweski – najcięższa postać choroby, cechująca się najwyższym poziomem zakaźności (nawet poprzez podanie ręki), towarzyszy mu nadprodukcja naskórka rogowego, który zawiera świerzbowce wraz z jajami, najczęściej występuje u osób o obniżonej odporności,
– świerzb odzwierzęcy – człowiek może zarazić się nim od krów, psów, kotów i gołębi, lecz jest to mało prawdopodobne.
Rozpoznanie świerzbu często jest trudne, ponieważ jego objawy mogą być mylone z egzemą, reakcją alergiczną lub pokrzywką.
Leczenie świerzbu odbywa się w domu i polega na stosowaniu płynów, szamponów, kremów i maści (np. maści siarkowej) przeciw świerzbowi. Zaleca się także branie kąpieli z dodatkiem olejku herbacianego, lawendowego lub cynamonowego oraz przemywanie skóry naparami z tymianku, babki wąskolistnej, nagietka, czy kminku zwyczajnego. Ważne jest to, aby leczyły się wszystkie osoby, które miały kontakt z chorym, nawet jeśli nie posiadają żadnych objawów. Jeśli świerzb zostanie zbyt późno rozpoznany zmiany skórne mogą się nasilić i doprowadzić do występowania wtórnych zakażeń bakteryjnych.
Czasem mogą wystąpić powikłania po świerzbie, takie jak: świąd skóry, zmiany guzkowe u dzieci, lęk przed pasożytami oraz reakcje alergiczne.
Aby uchronić się przed zakażeniem świerzbem należy m.in.:
– stosować podstawowe zasady higieny,
– często myć ręce z wykorzystaniem płynu dezynfekującego,
– prać odzież w wysokiej temperaturze,
– często zmieniać odzież, ręczniki oraz pościel,
– dokładnie odkurzać dywany oraz tapicerki,
– używać klapek pod prysznicem i na basenie,
– nie używać odzieży, ręczników, pościeli oraz obuwia należącego do innej osoby.
Synonimem słowa świerzb jest świąd siedmioletni.
Odmiana przez przypadki słowa świerzb
Liczba pojedyncza: świerzb
1. Mianownik (kto? co?): świerzb
2. Dopełniacz (kogo? czego?): świerzbu
3. Celownik (komu? czemu?): świerzbowi
4. Biernik (kogo? co?): świerzb
5. Narzędnik (z kim? z czym?): świerzbem
6. Miejscownik (o kim? o czym?): świerzbie
7. Wołacz (o!): świerzbie
Liczba mnoga: świerzby
1. Mianownik (kto? co?): świerzby
2. Dopełniacz (kogo? czego?): świerzbów
3. Celownik (komu? czemu?): świerzbom
4. Biernik (kogo? co?): świerzby
5. Narzędnik (z kim? z czym?): świerzbami
6. Miejscownik (o kim? o czym?): świerzbach
7. Wołacz (o!): świerzby
Zdania z wykorzystaniem wyrazu świerzb
1. Moja siostra chorowała kiedyś na świerzb.
2. Ze świerzbem zmagają się także zwierzęta.
3. Na dzisiejszej lekcji biologii dowiedzieliśmy się wielu ciekawych informacji na temat świerzbu.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!