Syzyfowa praca
Syzyfowa praca – związek frazeologicznyPochodzenie związku frazeologicznego
Wyrażenie to powstało w oparciu o popularny mit grecki o Syzyfie, który za swoje przewinienia musiał wtaczać pod górę olbrzymi głaz. Niestety, Syzyfowi nie udało się dokończyć tego zadania, bo głaz za każdym razem staczał się z powrotem.
„Syzyfowa praca” to frazem rzeczownikowy rodzaju żeńskiego; jest odmienny.
Mit o SyzyfieSyzyf był królem i założycielem miasta Efyra (później Korynt). Za jego panowania panował rozkwit i wszechobecny dobrobyt. Syzyf zyskał przychylność w oczach bogów, był ich ulubieńcem. Doceniali oni jego poczucie humoru i cenili niezwykłą osobowość, co zaowocowało zapraszaniem go na częste uczty. Sam Syzyf hołubił się faktem, że jest tak blisko bogów, uwielbiał pić wraz z nimi ambrozję (tak zwany pokarm bogów). Pomimo wielu zalet i tak uprzywilejowanego życia, Syzyf miał pewną wadę, która doprowadziła go do zguby. Mianowicie – uwielbiał plotkować. Nie potrafił utrzymać żadnej z tajemnic, które poznawał podczas obcowania z bogami, i chętnie dzielił się nimi z ludźmi. Długo przymykano oko na jego gadulstwo, jednak wyjawienie ważnego sekretu i zrobienie zamieszania rozzłościło bogów na Olimpie. Zeus wysłał bożka śmierci o imieniu Tanatos, aby zabił Syzyfa. Śmiertelnik jednak okazał się bardzo sprytny i zdołał uwięzić przybysza, co doprowadziło do tego, że ludzie przestali umierać. Porządek świata został poważnie zakłócony i zapanował chaos. Tym razem Zeus wysłał Aresa (boga wojny), który uwolnił Tanatosa i zabił Syzyfa. Ten jednak kolejny raz okazał się sprytniejszy i już wcześniej nakazał swej żonie, by ta nie grzebała jego zwłok. Dzięki temu jego dusza nie mogła udać się w podróż do Królestwa Cieni. Syzyf utknął w świecie „pomiędzy” i błąkał się z rozpaczą wokół brzegów rzeki Styks (jest to rzeka w Hadesie, przez którą musiała przeprawić się każda dusza, aby dotrzeć do Krainy Zmarłych). Jego lamentom przyglądał się Pluton (bóg świata zmarłych), który zesłał Syzyfa na ziemię, aby mógł ukarać żonę za brak pochówku i powrócić do Hadesu. Oczywiście, mężczyzna nie miał takiego zamiaru. Zaszył się z dala od oczu bogów w nadziei, że ci o nim zapomną. Hades jednak nie zapomniał i postanowił ukarać zbiega. Syzyfowi nakazano w Tartarze wtaczać na wielką górę olbrzymi, ciężki głaz. Ilekroć król dotarł do wierzchołka, skała staczała się i cała praca zaczynała się od nowa. Pokuta Syzyfa ma trwać wiecznie, a jego trud zawsze będzie daremny. Motyw Syzyfa stał się archetypem, a on sam jest postacią tragiczną.
Znaczenie związku frazeologicznego
„Syzyfowa praca” to związek frazeologiczny, który oznacza pracę bezcelową, bezsensowną i nieprzynoszącą efektów. Mimo wkładania ogromnych pokładów siły i zaangażowania, syzyfowa praca nigdy nie zostanie ukończona i nie przyniesie żadnych efektów; jest ciężka, żmudna, bezowocna, bezcelowa. Warto podkreślić, że wyrażenie to niekoniecznie musi dotyczyć pracy, ale też dowolnej czynności, która spełnia kryteria tej definicji.Synonimy
daremny trud, bezsensowna robota, bezcelowa praca, daremna fatyga, katusze, kierat, mitręga, mordęga, mozolny praca, bezsensowne czyny, orka, znój, bezproduktywna czynnośćAntonimy
owocna praca, praca przynosząca satysfakcję, efektywny trud
Przykłady użycia w zdaniach
a) Kiedy zimą napadało dużo śniegu, budowałem z młodszym bratem igloo. Była to jednak syzyfowa praca, ponieważ zanim ukończyliśmy robić dach, wszystko się zapadało i zaczynaliśmy od nowa.
b) Remont dróg publicznych przypomina syzyfową pracę, choć kierowcy są innego zdania i myślą, że wszystko da się łatwo i szybko zrobić.
c) Sprzątanie mieszkania, kiedy ma się trójkę małych dzieci i dwa psy, to istna syzyfowa praca!
d) W syzyfowych pracach – oprócz bezcelowości – możemy też zaobserwować wielki upór wykonawcy.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!