Szafir
Znaczenie słowa „szafir”:
– Szafir jest odmianą korundu o niebieskiej barwie, to bardzo twardy i rzadki minerał z gromady tlenków. Jego twardość w skali Mohsa wynosi 9. Mimo swej twardości, jest kruchy, zatem należy się z nim bardzo ostrożnie obchodzić.
– Choć szafir jest kojarzony najczęściej z niebieską barwą, spotykane są także inne odmiany tego minerału: bezbarwny (leukoszafir), czerwonawy, fioletowy (ametyst wschodni), zielony (szmaragd wschodni), czarny, jasnoniebieski (akwamaryn wschodni), jasnoróżowy, pomarańczowoczerwony, szary. Niektóre odmiany są również dwubarwne. Za barwę odpowiadają domieszki różnych pierwiastków, ponieważ sam korund jest z natury bezbarwny. Głównymi domieszkami spotykanymi w szafirach są: tytan, żelazo, magnez, chrom i wanad. Tytan oraz żelazo dodają barwy niebieskiej, żelazo daje w zależności od ilości odcienie zielonego i żółtego, wanad powoduje kolor fioletowy natomiast chrom odpowiada za barwę czerwoną. W przeszłości szafirami nazywano wszystkie kamienie o barwie niebieskiej. Dopiero około XIX wieku zaczęto sprawdzać dokładnie składy chemiczne i zawężono nazewnictwo.
– Szafir jest przede wszystkim pożądany w jubilerstwie, gdyż uważa się go za jeden z najcenniejszych kamieni szlachetnych. Wykonuje się z niego drogą biżuterię. Jest on także niezwykle poszukiwanym kamieniem kolekcjonerskim. Jest także surowcem, z którego produkuje się elementy przemysłu precyzyjnego, służy do wytwarzania igieł do gramofonów.
– Najpopularniejszymi miejscami wydobycia tego minerału są: Sri Lanka, Indie, Kambodża, Australia, Stany Zjednoczone, Rosja, Tanzania, Republika Południowej Afryki, Birma, Madagaskar, Kolumbia oraz Namibia.
– W przeszłości wierzono, że szafir posiada wiele magicznych i leczniczych właściwości. Przypisywano mu między innymi działanie terapeutyczne i moc leczenia wszelkich chorób, które mogą dotknąć człowieka. Wierzono, że przykładając ten kamień do chorego miejsca, zmieni on swą barwę i ostrzeże w taki sposób przed zagrożeniem. Uważano go również za symbol szczęścia i element, który może ściągnąć na jednostkę bogactwo.
Odmiana przez przypadki słowa „szafir”:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – szafir
Dopełniacz (kogo? czego?) – szafiru/szafira
Celownik (komu? czemu?) – szafirowi
Biernik (kogo? co?) – szafir
Narzędnik (z kim? z czym?) – szafirem
Miejscownik (o kim? o czym?) – szafirze
Wołacz (o!) – szafirze!
Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – szafiry
Dopełniacz (kogo? czego?) – szafirów
Celownik (komu? czemu?) – szafirom
Biernik (kogo? co?) – szafiry
Narzędnik (z kim? z czym?) – szafirami
Miejscownik (o kim? o czym?) – szafirach
Wołacz (o!) – szafiry!
Przykładowe zdania z wykorzystaniem słowa „szafir”:
1. Szafir błyszczący w jej naszyjniku bardzo mi się spodobał.
2. Czy wiedziałeś, że można natknąć się na najróżniejsze kolory szafirów?
3. O szafirach mówi się już od wielu setek lat – doceniono je za wyjątkowo piękny kolor i stały się popularnymi elementami biżuterii.
4. Szafiry mają w sobie coś wyjątkowego – jestem absolutnie przekonana, że mogą przynosić szczęście.
5. Czytanie artykułów o zastosowaniu szafirów jest wybitnie interesujące.
6. Ze wszystkich kamieni szlachetnych moja babcia najbardziej w biżuterii uwielbiała szafiry.
7. Jej kolekcja pierścionków z szafirami jest naprawdę imponująca – uwielbiam się im przyglądać, gdy tylko tam jestem.
8. Zastosowanie szafirów w przemyśle jubilerskim generuje największe zyski – jest to kamień wyjątkowo ceniony i uważany za piękny.
9. O szafirze pojawiła się nawet wzmianka w Biblii: był to jeden z kamieni pektorału Aarona.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!