Terapia
Terapia jest procesem, w którym uczestniczy wiele podmiotów. Najważniejsze w tym procesie jest dziecko, ale udział w nim biorą także terapeuci, nauczyciele i rodzice. Efekty terapii są uzależnione od czynników zewnętrznych oraz, właściwości wszystkich podmiotów, które biorą udział w terapii.
Synonimy: edukacja, nauka, rehabilitacja, kuracja, hospitalizacja
Odmiana przez przypadki:
M. terapia/terapie
D. terapii/terapii
C. terapii/terapiom
B. terapię/terapie
N. terapią/terapiami
Msc. terapii/terapiach
W. terapio/terapie
Przed rozpoczęciem rozważań na temat upowszechniania terapii w szkole, warto przytoczyć jej definicję. Terapia powinna ułatwiać rozwój jednostkom z deficytami. Jej brak może mieć poważne konsekwencje dla rozwoju dziecka, jego funkcjonowania w szkole, radzenia sobie w relacjach społecznych i może być przyczyną problemów w dorosłym życiu.
Terapia pedagogiczna wiąże się z usuwaniem przyczyn trudności szkolnych. Powinno się ją łączyć z likwidowaniem blokady wobec uczenia się oraz kształtowania motywacji ucznia do pracy. Terapia pedagogiczna stanowi element terapii, którą rozumie się jako leczenie. Jest ona realizowana w szkołach, poradniach psychologiczno – pedagogicznych oraz innych placówkach oświatowych. Podmiotem działania jest dziecko, a przedmiotem trudności edukacyjne, zaburzenia rozwojowe lub osobowościowe. Terapeutą może być więc pedagog lub nauczyciel.
Szczególnie ważne jest posiadanie odpowiednich umiejętności, dzięki którym proces terapii będzie prowadzony prawidłowo. Według G. King, umiejętności terapeutyczne różnią się od psychoterapii i doradztwa. O umiejętnościach terapeutycznych mówi się wtedy, kiedy świadomie używa się umiejętności, dzięki którym praca z drugim człowiekiem staje się łatwiejsza. Osoby, które wykorzystują w swojej pracy umiejętności terapeutyczne, skupiają się na rozpoznawaniu myśli, uczuć oraz zachowań. W swojej pracy powinno się kierować uczciwością, bezstronnością oraz szacunkiem. Osoby pracujące w charakterze doradców powinny także mieć świadomość własnych ograniczeń, uprzedzeń, wewnętrznych konfliktów oraz stereotypów w myśleniu.
Dobór właściwej terapii wpływa niewątpliwie na rozwój dziecka, na jego kontakty z otoczeniem i umiejętność funkcjonowania w społeczeństwie. Jak pisze C. Maurice „perfekcyjna terapia – ta, która gwarantuje możliwość normalnego życia dzieciom i ich rodzinom – nie istnieje.” Przy wyborze odpowiedniej terapii bardzo ważne jest ustalenie, dlaczego proponuje się właśnie tę, a nie inną formę, jakie może przynieść osiągnięcia i jakim doświadczeniem dysponuje terapeuta.
Terapia powinna był długotrwała, powinna trwać przynajmniej dwa lata. Uczniowie powinni także pracować w domu. W przypadku trudności w uczeniu się dziecko powinno przynajmniej 10 – 20 minut dziennie czytać, wykonywać proste ćwiczenia w pisaniu, liczeniu. Formy trudniejsze może wykonywać pod kierunkiem rodziców. Uczniowie starszych klas powinni powtarzać zasady pisowni, doskonalić wiadomości i umiejętności z innych przedmiotów. Terapia powinna być prowadzona zarówno na specjalistycznych zajęciach przez pedagoga, psychologia, specjalistę z zakresu pedagogiki rewalidacyjnej, ale także podczas codziennych zajęć w klasie przez nauczycieli, nauczycieli wspomagających. W terapii powinni aktywnie uczestniczyć rodzice, którzy powinni kontynuować pracę z dzieckiem w domu. Po zakończeniu pewnego etapu terapii dziecko powinno być kierowane ponownie do poradni pedagogiczno – psychologicznej w celu oceny postępów i wskazaniu zasad dalszej pracy.
W terapii można posługiwać się wieloma metodami.
Przykładu użycia:
Pod wpływem terapii poczynił znaczne postępy.
Terapia nie przyniosła spodziewanych efektów.
Koniecznie musisz pójść do terapeuty.
Wszystkie terapie wymagają współpracy pacjenta.
Wyjątkowo niechętnie uczestniczył w terapii, choć wiedział, że jest ona niezbędna dla odzyskania sprawności.
Nie mam zaufania do terapeuty mojego syna – jest zbyt zamknięty w sobie.
Dzieci z zespołem Aspergera wymają systematycznej terapii.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!