Wasal
Wasal to osoba wolna, która składała przysięgę seniorowi, ślubując wierność oraz udzielanie pomocy w zamian za korzystanie z jego ochrony (termin odnosi się do funkcjonowania systemu feudalnego w średniowieczu). Słowo „wasal” pochodzi od łacińskiego „vassus” – „sługa”.
W zamian za otrzymane lenno wasal zobowiązywał się do służenia seniorowi pomocą zbrojną. Złożenie przysięgi odbywało się podczas uroczystej ceremonii przekazania lenna – inwestytury. Można było również otrzymać immunitet. W jego ramach lennik nie musiał wykonywać pewnych powinności na rzecz seniora, co oznaczało, że senior nie wykorzystywał wszystkich swoich uprawnień. Dzięki temu wasal mógł być na przykład częściowo zwolniony z danin.
Z uwagi na popularność nawiązywania stosunków wasal-senior, w średniowieczu wykształciła się specyficzna hierarchia, określana jako drabina feudalna. Społeczeństwo przybrało taką strukturę, ponieważ obowiązywała zasada „wasal mojego wasala nie jest moim wasalem”, co wpływało na to, że jedynie osoby połączone stosunkiem wasal-senior są od siebie zależne. Na samej górze stał władca, a niżej podlegli mu wasale, głównie możni i duchowni. Podstawę (dół hierarchii) tworzyli natomiast chłopi, dzięki którym cały system funkcjonował sprawnie.
Synonimem słowa „wasal” jest: lennik.
Odmiana przez przypadki słowa „wasal”:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – wasal
Dopełniacz (kogo? czego?) – wasala
Celownik (komu? czemu?) – wasalowi
Biernik (kogo? co?) – wasala
Narzędnik (z kim? z czym?) – wasalem
Miejscownik (o kim? o czym?) – wasalu
Wołacz (o!) – wasalu!
Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – wasale
Dopełniacz (kogo? czego?) – wasali / wasalów
Celownik (komu? czemu?) – wasalom
Biernik (kogo? co?) – wasali / wasalów
Narzędnik (z kim? z czym?) – wasalami
Miejscownik (o kim? o czym?) – wasalach
Wołacz (o!) – wasale!
Przykładowe zdania z zastosowaniem wyrazu „wasal”:
Feudalizm, funkcjonujących w średniowiecznej Europie, to system, który opierał się na specyficznej relacji, zawieranej pomiędzy wasalami oraz seniorami.
„Wasal mojego wasala nie jest moim wasalem” to zasada, która obowiązywała w ramach systemu feudalnego, a która wskazywała na to, że zawierane podczas hołdu lennego przysięgi łączyły jedynie te jednostki, który składały je sobie wzajemnie.
Przysięga, która była zawierana między seniorem i jego wasalem, zostawała złożona w czasie uroczystej ceremonii, która odbywała się według ścisłego porządku.
Zauważyłem, że dzieci bardzo często mylą, kto jest wasalem, a kto seniorem, dlatego staram się to kilkukrotnie im wyjaśnić, a później upewnić się, czy zrozumiały, poprzez zadawanie im pytań.
Między wasalami, a ich seniorami, powstawały specyficzne więzi, oparte na wzajemnej zależności.
Nawet jeżeli ktoś był czyimś wasalem, sam również mógł posiadać swoich wasali, co doprowadziło do wykształcenia się specyficznej drabiny zależności, czyli hierarchii obowiązującej w średniowiecznych państwach.
Wasal miał liczne obowiązki do spełnienia wobec swojego seniora, a najważniejszym z nich była gotowość do zbrojnej walki w każdym momencie.
Senior podczas uroczystości wręczył swemu wasalowi włócznię, która była symbolem przekazania mu lenna.
Na miniaturze ukazano Karola Wielkiego, który przyjmuje od jednego ze swych wasali przysięgę wierności podczas specjalnie zorganizowanej ceremonii.
Wasale otrzymywali od swego seniora wyżywienie, odzienie, a także ziemię, czyli lenno, a sami zobowiązywali się do służby.
Wasale mogli mieć również swoich wasali, dla których stawali się seniorami – oddawali wtedy część ziemi, którą sami otrzymali od własnego seniora.
Cały system feudalny opierał się w dużej mierze na sile zbrojnej wasali, którzy pełnili usługi na ziemi, którą otrzymali od swoich seniorów.
Książę stał na szczycie hierarchii, a pod nim znajdowali się podlegli mu wasale, którzy ślubowali mu wierność i oddanie.
Czułam, że te wszystkie pojęcia związane z wasalami i seniorami są dla mnie całkowicie niejasne i tak naprawdę to nie rozumiem istoty systemu feudalnego.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!