Wychowanie

"; ował m.in. Jon Dewey, według którego główne składniki ideału wychowawczego to samodzielność, indywidualizm i praktycyzm. Uważał, że rozwój indywidualnych cech jednostek może odbywać się tylko poprzez wrastanie w otaczające społeczeństwo.
Jedną z bardziej znaczących polskich koncepcji wychowania była koncepcja Janusza Korczaka. Twierdził, że ważne jest przestrzeganie praw dziecka. Miał na myśli prawo dziecka do szacunku, prawo do szczęśliwego dzieciństwa, prawo do decydowania o własnym losie, oraz prawo do posiadania własnych tajemnic. Myślą przewodnią koncepcji Korczaka było nauczanie samodzielności podejmowania trafnych decyzji, oraz ponoszenie konsekwencji za złe wybory.
Koncepcją współczesną jest pojmowanie wychowania jako wspomagania rozwoju. Wspomaganie rozwoju jest relacją obopólną, lecz w okresie wychowania to głównie wychowawca stanowi i tworzy kontekst dla rozwoju w różnych okresach życia dziecka. Ten nurt pedagogiki jest nazwany pedagogiką dialogu i pedagogiką spotkania. Wspomaganie rozwoju powinno mieć odzwierciedlenie w całej osobowości człowieka. Wychowawca powinien pomagać dziecku w doskonaleniu wiedzy, rozwijaniu jego zainteresowań, oraz w przystosowaniu do środowiska i zadań społecznych, które kiedyś dziecko będzie wypełniać. Można wyróżnić następujące zasady wspomagania rozwoju: dialog, a jego środkiem jest rozmowa, lub inne formy komunikacji niewerbalnej; otwartość na informacje zwrotne, niezbędnym elementem tych relacji są empatia, syntonia i asertywność; partnerstwo i uczciwość oraz tolerancja dla odmienności; równowaga aktywności i pasywności pomiędzy podmiotami; bliskość intelektualna, emocjonalna i duchowa pomiędzy podmiotami tej relacji.
Przykłady użycia:
Wychowanie to przede wszystkim zadanie rodziców.
Na lekcjach wychowania fizycznego uczymy się gry w siatkówkę.
Oddziaływania wychowawcze nie zawsze przynoszą skutek.
Nie tak cię wychowałam.
Wychowankowie poszli na zajęcia.
Twoja ocena z zachowania jest bardzo niska.
W wychowaniu należy stosować różne metody.