Wychowanie
Wychowanie jest przedmiotem badań i rozważań w naukach humanistycznych w psychologii, socjologii i filozofii. Wychowanie definiowanie jest bardzo różnie, w zależności w perspektywie jakiej nauki jest przyjmowane. Termin „wychowanie” jest używany w języku naukowym i potocznym. Wychowanie jest również przedmiotem badań i rozważań w naukach humanistycznych: w psychologii, socjologii i filozofii. Jest ono rozumiane jako pewien proces, który obejmuje działania zmierzające do zmiany, ukształtowania jednostki.
W trakcie procesu wychowania rozwój jednostki jest podporządkowany określonym celom, co skutkuje kształtowaniem zaprojektowanych cech osobowościowych, które nie mogłyby powstać samoczynnie. W szerokim znaczeniu wychowanie koreluje z pojęciem socjalizacji, która stanowi nieprzerwany proces – w przeciwieństwie do wychowania, które jest ograniczone w czasie i przestrzeni.
Wychowanie stanowi cześć procesu pedagogicznego. Ma na celu określone ukształtowanie jednostki.
Odmiana przez przypadki
M. wychowanie
D. wychowania
C. wychowaniu
B. wychowanie
N. wychowaniem
Msc. wychowaniu
W. wychowanie
Synonimy: ogłada, dobre maniery, kultura, grzeczność, kultura, ułożenie, bon ton
Antonimy: zaniedbanie, brak uwagi, pozostawić samemu, deprawować
Można mówić o różnych rodzajach wychowania, np. o wychowaniu estetycznym, fizycznym, moralnym, muzycznym.
Wychowanie to także wpajanie zasad moralnych. Wychowanie moralne, które w dzisiejszych czasach przeżywa kryzys jest podstawą ludzkiej egzystencji. To właśnie dzięki niemu staramy się o zaspokojenie potrzeb ludzi, którzy nie mogą sami sobie poradzić we współczesnym świecie.
Na przełomie XIX i XX wieku zapoczątkowano nowy wielki ruch reformatorski, określany mianem nowego wychowania. Głównym punktem nowych idei była krytyka szkoły tradycyjnej. Zwolennicy nowego wychowania twierdzili, że herbartowska szkoła przekazuje uczniom oderwane od życia i przestarzałe treści nauczania, a proces dydaktyczny cechuje schematyzm i rutyna. Istotę nowego wychowania prezentował m.in. Jon Dewey, według którego główne składniki ideału wychowawczego to samodzielność, indywidualizm i praktycyzm. Uważał, że rozwój indywidualnych cech jednostek może odbywać się tylko poprzez wrastanie w otaczające społeczeństwo.
Jedną z bardziej znaczących polskich koncepcji wychowania była koncepcja Janusza Korczaka. Twierdził, że ważne jest przestrzeganie praw dziecka. Miał na myśli prawo dziecka do szacunku, prawo do szczęśliwego dzieciństwa, prawo do decydowania o własnym losie, oraz prawo do posiadania własnych tajemnic. Myślą przewodnią koncepcji Korczaka było nauczanie samodzielności podejmowania trafnych decyzji, oraz ponoszenie konsekwencji za złe wybory.
Koncepcją współczesną jest pojmowanie wychowania jako wspomagania rozwoju. Wspomaganie rozwoju jest relacją obopólną, lecz w okresie wychowania to głównie wychowawca stanowi i tworzy kontekst dla rozwoju w różnych okresach życia dziecka. Ten nurt pedagogiki jest nazwany pedagogiką dialogu i pedagogiką spotkania. Wspomaganie rozwoju powinno mieć odzwierciedlenie w całej osobowości człowieka. Wychowawca powinien pomagać dziecku w doskonaleniu wiedzy, rozwijaniu jego zainteresowań, oraz w przystosowaniu do środowiska i zadań społecznych, które kiedyś dziecko będzie wypełniać. Można wyróżnić następujące zasady wspomagania rozwoju: dialog, a jego środkiem jest rozmowa, lub inne formy komunikacji niewerbalnej; otwartość na informacje zwrotne, niezbędnym elementem tych relacji są empatia, syntonia i asertywność; partnerstwo i uczciwość oraz tolerancja dla odmienności; równowaga aktywności i pasywności pomiędzy podmiotami; bliskość intelektualna, emocjonalna i duchowa pomiędzy podmiotami tej relacji.
Przykłady użycia:
Wychowanie to przede wszystkim zadanie rodziców.
Na lekcjach wychowania fizycznego uczymy się gry w siatkówkę.
Oddziaływania wychowawcze nie zawsze przynoszą skutek.
Nie tak cię wychowałam.
Wychowankowie poszli na zajęcia.
Twoja ocena z zachowania jest bardzo niska.
W wychowaniu należy stosować różne metody.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!