Wypalenie zawodowe
Wypalenie zawodowe rozumie się jako fizyczne oraz psychiczne wyczerpanie, które jest konsekwencją negatywnych uczuć, doznawanych zwłaszcza w pracy. Jest to niechęć do pracy, stres z nią związany, przekonanie, że nie osiągnie się sukcesu, a wykonywana praca nie ma sensu. Wypalenie zawodowe dotyczy często osób, które początkowo wykazują duży entuzjazm w związku z pracą. Kiedy okazuje się, że rzeczywistość jest inna, niż sobie wyobrażali, mają wrażenie, że się nie spełnili, że ponieśli klęskę.
Dotyka najczęściej pracowników socjalnych, personel poradni, trenerów, pielęgniarki, farmaceutów, terapeutów zajęciowych, logopedów, księży, wychowawców, nauczycieli, prawników, policjantów, personel więzienny, bibliotekarzy, stewardessy. Są to osoby, które w swojej pracy codziennie stykają się z innymi. Muszą się zmierzyć z ich problemami, z wieloma sytuacjami trudnymi. Nie zawsze też udaje im się zrealizować obowiązki zawodowe, np. terapeuta nie osiąga sukcesu w pracy z pacjentem, nauczyciel nie jest w stanie sprawić, że uczeń osiągnie sukces edukacyjny.
Odmiana przez przypadki
M. wypalenie zawodowe
D. wypalenia zawodowego
C. wypaleniu zawodowemu
B. wypalenie zawodowe
N. wypaleniem zawodowym
Msc. wypaleniu zawodowym
W. wypalenie zawodowe
Synonimy: apatia, obojętność, zmęczenie, niechęć do pracy, brak entuzjazmu, wyczerpanie
Antonimy: prężność, entuzjazm, chęć do pracy
Wypalenie zawodowe jest konsekwencją stresu zawodowego. Pierwszą fazę cechuje poczucie nadmiernego zmęczenia, brak zapału do pracy, zwiększona drażliwość i impulsywność. Przyczyną takiego stanu jest nadmiar obowiązków i konflikty w miejscu pracy. Wyróżnia się kilka etapów wypalenia zawodowego. Początkowo jednostka odczuwa tzw. symptomy ostrzegawcze. Następnie ma miejsce zredukowane zaangażowanie, reakcje emocjonalne, poczucie winy – także agresja i depresja, rozpad, spłycenie, reakcje psychosomatyczne, zwątpienie.
Nadmierne obciążenie pracą, brak wsparcia, biurokracja sprawiają, że praca jest stresująca i nie pozwala na osiągnięcie założonych celów. Stres wywołuje także u pracowników przekonanie, że to, co robią, nie ma znaczenia. Na wypalenie zawodowe są w dużej mierze narażone osoby pracujące w zawodach, w których duże znaczenie maja kontakty z innymi, wiążą się z pomaganiem innymi, zaangażowaniem w cudze problemy. Do przedstawicieli zawodów szczególnie narażonych na wypalenie należą: pielęgniarki, lekarze, psychologowie, pracownicy socjalni, nauczyciele. Nowoczesne ujęcia wypalenia zawodowego podkreślają uwarunkowania społeczne, a zwłaszcza wysokie wymagania stawiane przez środowisko zawodowe, wyzwania w stosunkach międzyludzkich.
Wypaleniu zawodowemu powinno się zapobiegać. Jednym z najskuteczniejszych sposobów jest wsparcie społeczne. Jego potrzeba zwiększa się przede wszystkim w sytuacjach, które są szczególnie trudne dla człowieka. Wsparcie społeczne pozwala zapobiegać syndromowi wypalenia zawodowego, brak wsparcia uważa się za czynnik sprzyjający jego powstawaniu. Łagodzi ono wiele szkodliwych następstw stresu związanego z pracą.
Skutki wypalenia zawodowego dotyczą nie tylko jednostek, ale także zakładów pracy. Pracownicy dotknięci wypaleniem zawodowym nie wywiązują się dobrze ze swoich zadań, popełniają błędy, które mogą się wiązać z poważnymi konsekwencjami dla firm, na przykład finansowymi. Straty dla firm wiążą się z długotrwałą absencją, zmniejszeniem produktywności pracowników, koniecznością zatrudnienie osób na zastępstwo.
Aby nie ulec wypaleniu zawodowemu, warto ustalić sobie realne do osiągnięcia cele, zachowywać optymizm, być aktywnym fizycznie, nie odmawiać sobie przyjemności, zdawać sobie sprawę z braków własnych i innych.
Przykłady użycia:
Na skutek wypalenia zawodowego zwiększyła się jego absencja w pracy.
Wypalenie zawodowe pojawia się często u przedstawicieli zawodów służebnych.
Z powodu wypalenia zawodowego udał się do psychoterapeuty.
O wypaleniu zawodowym często pisze się w specjalistycznych artykułach.
Wypalenie zawodowe wymaga specjalistycznej pomocy.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!