Rzeczownik pospolity

Rzeczownik – podstawowe informacje
Rzeczownik to część mowy, która obejmuje wyrazy odmieniające się przez przypadki i liczby oraz posiadające swój rodzaj.
Rzeczowniki nazywają przedmioty, osoby, zwierzęta, rośliny i zjawiska – np. dom, fabryka, żarówka, siostra, nauczyciel, zając, krowa, brzoza, róża, śnieg, deszcz.Rzeczownikami są też wyrazy będące nazwami pojęć, czynności i cech, np. smutek, żal, radość, pisanie, malowanie, starość, młodość. W zdaniu rozpoznajemy rzeczowniki po tym, że odpowiadają na pytanie: kto? lub co? (jeżeli pełnią rolę podmiotu) lub na pytania innych przypadków (jeżeli występują w roli dopełnienia, przydawki, okolicznika lub orzecznika w orzeczeniu imiennym).Rzeczownik jako wyraz określający (nadrzędny) decyduje o formie wyrazu określanego (podrzędnego), tj. o jego przypadku, liczbie i rodzaju.Podział rzeczownikówZe względu na to, co dany rzeczownik nazywa, ogół rzeczowników możemy podzielić na rzeczowniki konkretne i abstrakcyjne.Rzeczowniki dzielimy też na rzeczowniki żywotne i nieżywotne:a) rzeczowniki żywotne nazywają istoty żywe, czyli ludzi i zwierzęta. Wyróżniamy tu rzeczowniki osobowe (weterynarz, lekarz, mężczyzna, dziecko maszynista, Japończyk, kolega, przyjaciółka) i nieosobowe (krowa, wrona, byk, królik);b) rzeczowniki nieżywotne nazywają przedmioty, zjawiska i cechy.W zależności od pochodzenia, tj. od typu podstawy słowotwórczej, rzeczowniki pochodne dzielimy na rzeczowniki odczasownikowe, odprzymiotnikowe, odrzeczownikowe, odliczebnikowe, skrótowce, rzeczowniki złożone oraz rzeczowniki utworzone od wyrażeń przyimkowych i od skrótowców. Niezależnie od tego powyższych podziałów, wszystkie rzeczowniki dzielimy na własne i pospolite.
Rzeczowniki własne i rzeczowniki pospolite
a) Rzeczowniki, które nazywają osoby, przedmioty, zwierzęta, miejsca to rzeczowniki pospolite (nazwy pospolite). Są to nazwy ogólne. Jest ich w języku mnóstwo – to np. stół, pies, kobieta, książka, gazeta, chomik, samochód, hotel, siostra, stół, mucha. Piszemy je zawsze małą literą.b) Rzeczowniki własne to nazwy indywidualne ludzi, zwierząt, miast itp., np. Tomek, Azor, Kraków, Wisła, Rysy, Morze Bałtyckie, Ocean Indyjski. Rzeczowniki własne piszemy zawsze wielką literą.Różnice występujące pomiędzy rzeczownikami własnymi a rzeczownikami pospolitymi:a) rzeczowniki własne odnoszą się do jednego wybranego obiektu (potencjalnie do wielu obiektów o tej samej specyfice, ale różniących się od siebie, np.: imię Azor może posiadać wiele psów, ale nie wszystkie psy), a rzeczowniki pospolite odnoszą się do całej klasy przedmiotów;b) nazwy własne nie mają indywidualnego znaczenia, a jedynie wskazują przedmiot, który opisują. Np. Pazur jako imię psa nie odnosi się do semantyki tego słowa, a stanowi po prostu nazwę tego psa, nie kategoryzuje go do żadnej klasy znaczeniowej). Natomiast rzeczowniki pospolite nie wskazują żadnego szczególnego przedmiotu, a określają przynależność danego obiektu do większej klasy (np. nazwa psa przyporządkowuje wszystkie psy świata do kategorii psów);c