Samotność – Kazimiera Iłłakowiczówna – Analiza i interpretacja

Kazimiera Iłłakowiczówna była poetką, tłumaczką- poliglotką. Urodziła się Wilnie 6.08.1892 roku, zmarła 16.02.1983 roku w Poznaniu.

Interpretacja wiersza

Wiersz ,,Samotność” Kazimiery Iłłakowiczówny opowiada o samotnej lalce. Czeka ona na powrót dziewczynki, która jest jej właścicielką. Lalka została porzucona przez Krysię i nie może się oswoić z tą sytuacją. Towarzyszą jej lęk, strach oraz uciążliwa samotność. Nie znalazło się bowiem dla niej miejsce na półce czy w ,,lalkowym domku” ,więc musi znajdować się pod stołem. Niezauważalna zabawka posiada umiejętności odczuwania czyichś uczuć, jest jej bardzo przykro z powodu odrzucenia- być może Krysia już wyrosła z bawienia się lalkami i znalazła inne zainteresowania. Możliwe jest też, iż dziewczyna wyjechała i powróci do swojej ukochanej lalki. Zabawka ma dziwne wyobrażenia, zauważyła za oknem człowieczka i czuła, że jest zagrożona. Nieznana istota miała przy sobie dużą ilość szpilek, które wbijała w mury budynku. Zgarbiony człowieczek nie miał w sobie żadnego współczucia. Lalka bardzo się bała i żyła w nadziei by jej właścicielka wróciła i zapewniła jej bezpieczeństwo. Bardzo docenia dziewczynkę i wie, że nic nie jest dla niej zagrożeniem. Zabawka oczekuje na powrót Krysi i czuje samotność. Lalkę w wierszu Iłłakowiczówny można porównać do samotnego dziecka- ludzkiej istoty, które zmierza się ze swoimi słabościami, lękami. Zły człowiek za oknem przypomina potwora dziecięcej wyobraźni. Lalka i Krysia są odwzorowaniem relacji między dzieckiem, a matką. Dziecko czuje oparcie w rodzicu i z każdym lękiem przychodzi do rodzica, ponieważ to on jest w stanie zapewnić mu bezpieczeństwo i opiekę. Zatem jedyny sposób na pozbycie się strachu oraz wyobrażonych stworów jest powrót opiekuna oraz jego troska. Historia typowej lalki obrazuje samotne, porzucone dziecko, które potrzebuje opieki rodzica. Prawdopodobnie Krysia nie była świadoma tego, jak ciężko jest lalce zostać samej w pustym domu. Osoby dorosłe bardzo często nie zważają na dziecięce słabości, nie interesują się nimi. Warto również za