Cebula – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Wisława Szymborska to poetka czasów współczesnych. Za swoją twórczość została wyróżniona Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury w 1996 roku. Przedmiotem jej zainteresowania jest człowiek i jego zachowania. Również problem egzystencjalizmu porusza w wielu utworach, m.in. w wierszu „Cebula” pochodzącego z tomu „Wielka liczba” z 1976 roku. Zdając sobie sprawę, że ludzie nie są istotami idealnymi, ukazuje ich wady stosując przy tym ironię. Myślę, że wiersz pt. „Cebula” ukazuje kontrast między prostotą wnętrza cebuli a niedoskonałą naturą człowieka.
O przedstawianej w wierszu problematyce skomplikowanej natury człowieka i prostoty cebuli na zasadzie kontrastu opowiada podmiot liryczny. Występując w roli myśliciela, snuje refleksje o dwóch jakże różniących się od siebie światach. Mianowicie o świecie roślin – schematycznym i powtarzalnym oraz świecie ludzkim – złożonym i tajemniczym.
Cały utwór jest poetyckim porównaniem człowieka do cebuli. Jak wiadomo warzywo to składa się z wielu jednakowych warstw przylegających do siebie w taki sam sposób, a więc jest idealne. Cebula charakteryzuje się schematyczną budową, nie ma w sobie nic tajemniczego, ponieważ na zewnątrz, jak i w środku wygląda tak samo, na co wskazują słowa: „Cebulasta na zewnątrz,/ cebulowa do rdzenia,…”. Warzywo to jest na tyle doskonałe, że można stwierdzić, iż rozwija się w sposób idealny, jest idealne i idealne pozostaje. W. Szymborska w celu wychwalenia istoty tego warzywa stosuje ironię: „najnadobniejszy brzuch świata./ Sam się aureolami/ na własną chwalę oplata.” Podczas gdy cebula w kolejnych strofach utworu jest wychwalana, określana mianem doskonałej samej w sobie, to istota człowieka została opisana jako ta nieuporządkowana, chaotyczna. Jednostka ma bardzo skomplikowaną budowę. Jego organizm jest obrzydliwy, porównywany wręcz do piekła, w którym zachodzą procesy nieokiełznane i dzikie. Natura człowieka może więc bywać gwałtowna i tajemnicza, ponieważ ludzie sami do końca nie wiedzą, jak się zachować w róż
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
- Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
- Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
- Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
- Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
- Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
- List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja
Dodaj komentarz jako pierwszy!