Święta miłości kochanej ojczyzny… – Ignacy Krasicki – Analiza i interpretacja

„Hymn do miłości ojczyzny” – Ignacy Krasicki

Utwór powstał w 1772 roku, według wydarzeń historycznych pomiędzy pierwszym a drugim rozbiorem polski. Utwór zyskał znaczną popularność w XVII i XIX wieku. Był on także przez jakiś czas hymnem uczniów Szkoły Rycerskiej. Współcześnie, utwór ten śpiewany jest podczas przyjmowania kadetów do uczelni wojskowych.
„Hymn do miłości ojczyzny” został wydany w 1774 roku, w czasopiśmie „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”.
Jak sam tytuł wskazuje jest to hymn, czyli uroczysta, a także podniosła pieśń pochwalna. Najczęściej rozpoczynająca się apostrofą, czyli zwrotem do adresata.
Rodzaj liryki jaką posiada „Hymn do miłości ojczyzny” to tak zwana – liryka patriotyczna, czyli posiadająca tematykę związaną z ojczyzną, a także narodem.
Nie da się jednoznacznie wskazać podmiotu lirycznego, poprzez formy czasowników, ponieważ Ignacy Krasicki nie użył osobowej formy czasownika. Na temat osoby mówiącej możemy jedynie wywnioskować tyle, że jest patriotą. Dla tej osoby ojczyzna jest najważniejsza i zrobiłby dla niej wszystko, stawia ją na pierwszym miejscu. Jest człowiekiem, który troszczy się o losy ojczyzny w trudnych czasach.
Z powodu, że, utwór powstał pomiędzy pierwszym a drugim rozbiorem, ludzie mieli mało sił, aby walczyć. Szlachta mimo to była chciwa i rozrzutna. Nie śpieszyła się do walki.
Myślą przewodnią utworu jest miłość do ojczyzny, która jest największą i najważniejszą wartością człowieka.
Utrzymany w utworze patriotyzm pokazywał jak ważna jest ta cecha. Wskazywał co należy poświęcić, aby obronić ojczyznę: „Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny/ Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe”. Blizny nie były czymś negatywnym albo czymś, czego trzeba się wstydzić, a wręcz przeciwnie powinniśmy szczycić się nimi i być dumnymi patriotami, że robimy wszystko, aby ratować naszą ojczyznę. Dzięki temu powinniśmy czuć spełnienie w tak trudnej sytuacji, a także mieć poczucie spełnienia obywatelskiego obowiązku. Powinniśmy być w stanie zrobić wszystko, aby ją ratować: Byle cię można wspomóc, byle wspierać,/Nie żal żyć w nędzy, nie żal