Mądry i głupi – Bajki – Ignacy Krasicki – Analiza i interpretacja

„Mądry i głupi”- Bajki- Ignacy Krasicki- Analiza i interpretacja.
Informacje o autorze:
Ignacy Krasicki (a tak naprawdę Ignacy Błażej Franciszek Krasicki) to najsłynniejszy pisarz polskiego Oświecenia. Urodził się w 1735 roku w Dubiecku, a zmarł w 1801 roku w Berlinie. Pochodził ze zubożałej arystokrackiej rodziny. Uczęszczał do seminarium duchownego Księży Misjonarzy w Warszawie. Studiował w Rzymie. Był między innymi biskupem warmińskim w wieku 31 lat, arcybiskupem gnieźnieńskim, prozaikiem, poetą. Swoją inteligencją i unikatowym sposobem dowcipów zyskał przychylność u stolnika litewskiego (późniejszego króla Polski) Stanisława Poniatowskiego, który wybrał go na swojego kapelana. Często przebywał w siedzibie biskupstwa w Lidzbarku Warmińskim i tam uczestniczył w życiu kulturalnym dworu królewskiego. Po pierwszym rozbiorze Polski (1772) został podwładnym króla Prusa Fryderyka II. Mimo tego nie zaprzestał uczestnictwa w sytuacjach politycznych Warszawy i czcił Konstytucję 3 Maja. Był współprowadzącym gazety politycznej „Monitor” i tam krytykował wady narodowe oraz propagował poglądy patriotów. W swoich utworach piętnował również ludzki egoizm, pijaństwo, zarozumiałość. Krasicki pisał dużo żartobliwych poematów, w których pokazywał często ludzi, sytuacje polityczne w sposób karykaturalny. Ignacy nosi przydomek „Księcia poetów” ze względu na swój sposób i styl pisania, który był zarówno szyderczy, jak i elegancki i swobodny.
Geneza utworu:
Utwór nie ma swojej określonej genezy. Powstał po to, aby ośmieszyć ludzi, których wartość osoby nie jest na tyle cenna, aby można zwracać na nią uwagi. Skontrastował ludzką głupotę i mądrość. Wiersz ten należy do tomu „Bajki i przypowieści”.
Cechy bajki:
Zanim przejdziemy do interpretacji utworu i jego analizy „Mądry i głupi” to powinniśmy zastanowić się nad tym, jakie cechy zawiera bajka.
BAJKA:
to krótki, wierszowany, żartobliwy utwór literacki,

zawiera morał, czyli pouczenie,

bohaterami zazwyczaj są zwierzęta, które odzwierciedlają ludzkie cechy charakteru,

występuje ograniczona liczba postaci,

ośmiesza ludzkie wady.

Analiza:
Budowa- utwór składa się z sześciu trzynastosylabowych wersów. Występują w nim rymy parzyste (aabb). Występuje w nim środek stylistyczny- porównanie, który zarazem jest stosowany jako przysłowie.
Interpretacja:
Bohaterami utworu Ignacego Krasickiego „Mądry i głupi” są ludzie. Następuje tutaj kontrast między mądrością i głupotą. O bohaterach nie ma więcej wiadomości. Wiemy, że jeden z ich prezentuje głupotę, a drugi mądrość. Wiersz ukazuje rozmowę tych ludzi, a dokładniej monolog głupca, który nie daje dojść do słowa drugiemu rozmówcy.
„Nie nowina, że głupi mądrego przegadał”.
Ten wers świadczy o tym, że niczym nadzwyczajnym jest to, że głupi przegadał mądrego. Jednakże Krasicki chce zwrócić uwagę na to, że głupiec „przegadał” swojego oponenta krzycząc i zuchwale stawiając swoje zdanie na pierwszym miejscu.
,,Kontent więc, iż uczony nic nie odpowiadał,
Tym bardziej jeszcze krzyczeć przeraźliwie począł”.
Głupiec bez żadnych argumentów toczy rozmowę i stosuje wrzaski oraz krzyki.
„Na koniec, zmordowany, gdy sobie odpoczął,
Rzekł mądry, żeby nie był w odpowiedzi dłużny:
Wiesz, dlaczego dzwon głośny? Bo wewnątrz jest próżny”.
Tutaj przechodzimy do sedna sprawy. Kiedy głupiec zmęczył się swoimi wywodami i kazaniami, postanowił chwilę odpocząć. Wówczas mądry człowiek ze spokojem odpowiedział mu jednym zdaniem, które jest zarazem pouczeniem. Mądry nawiązał do dzwonu. Dzwon jest tak głośny, jak głupiec krzyczący i hałaśliwy. Dlaczego? Ponieważ tak naprawdę nie ma za wiele do powiedzenia, nic sensownego. Można powiedzieć, że „nie wie nic na dany temat, ale się wypowie”.
Morał:
Pouczenie jest takie, że nie warto zwracać uwagi na ludzi, którzy są niewiele warci. Krasicki pokazuje, że często w dyskusjach ludzie mądrzy nie zwyciężają, lecz są przez głupszych od siebie poniżani.
Cytaty:
*„Głupiego nie przegadasz”.
*,,Wiesz, dlaczego dzwon głośny? Bo wewnątrz jest próżny”.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!