Polska – Antoni Słonimski – Analiza i interpretacja

O autorze

Antoni Słonimski urodził się 15 listopada 1895 roku w Warszawie, a zmarł 4 lipca 1976 roku w Warszawie. Posiadał pseudonim Pro-rok. Był synem Stanisława Słonimskiego i Marii Eugenii z domu Goldman. Pochodził z rodziny żydowskiej o tradycjach naukowych i literacko-wolnomyślicielskich. Był absolwentem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, po której zajmował się rysunkiem, grafiką i malarstwem. Polski poeta, publicysta, dramatopisarz, prozaik, felietonista. Z jego inicjatywy został założony kabaret Pod Pikadorem i grupa literacko-poetycka Skamander. Współpracowała z pismami, miesięcznikami i tygodnikami takimi jak: Cyrulik Warszawski, Pro Arte, Sowizdrzał, Skamander, Kurier Polski.
Był krytykiem literackim i teatralnym w Wiadomościach literackich oraz felietonista w Kronice tygodnia. Pisał teksty dla kabaretów takich jak: Czarny Kot, Perskie Oko, Cyrulik Warszawski, Niebieski Ptak.
Antoni Słonimski to twórca między innymi:
– Sonety, Czarna wiosna, Parada,
– Wspomnienia warszawskie, Ciekawość. Felietony,
– Wieża Babel, Murzyn warszawski.
Antoni Słonimski został odznaczony wieloma nagrodami:
– Nagroda Państwowa I. stopnia,
– Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 10 rocznicę Polski Ludowej,
– Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki,
– Nagroda m.st. Warszawy.

Geneza
Wiersz Polska Antoniego Słonimskiego powstał w wyniku przeżyć związanych z wojną i tułaczka po II wojnie światowej. To tęsknotą i umiłowaniem kraju, jaki chce, aby widzieli i zapamiętali wszyscy ludzie. Poprzez obraz ojczystego kraju kształtuje w nas postawy patriotyczne. Zwraca uwagę na temat polskości i symboli narodowych. Pragnie, abyśmy pamiętali o walce, jaką musieliśmy jak naród stoczyć, aby mieć upragnioną niepodległość.

Analiza
Wiersz Polska Antoniego Słonimskiego to dziesięciozgłoskowiec o regularnej budowie. W utworze Polska podmiot liryczny przedstawiony zostaje jako liryka bezpośrednia zwracająca się do adresata. To liryka inwokacyjna – monolog taty lub mamy do swojego syna. Składa się z czterech strof, a każda z nich ma 4 wersy. W wersach wyrazy rymują się wielosylabowo. W utworze występują rymy dokładne. W zwrotkach występują rymy:
– zwrotka 1,2 i 4 –