Świteź – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Adam Mickiewicz to jeden z najbardziej znanych polskich poetów. Do jego najpopularniejszych dzieł należą: Dziady”, „Sonety krymskie”, „Ballady i romanse”. Jest także autorem epopei narodowej pod tytułem „Pan Tadeusz”.
„Świteź” to utwór, który raz pierwszy został opublikowany w1822 roku w cyklu „Ballady i romanse”.
Jest to pierwsze dzieło romantyczne w polskiej literaturze.
Adresatem ballady jest Michał Wereszczak, który był jednym z najbliższych przyjaciół poety oraz bratem jego dawnej miłości, Maryli. W utworze Mickiewicz nawiązuje do Jeziora Świteź, które należało wówczas do majątku rodziców rodzeństwa i było położone w Płużynach na Nowogródczyźnie. Obecnie jest to teren Białorusi.
Utwór stanowią przenikające się historie, ma kompozycję szkatułkową. W balladzie poznajemy historię pewnej dziewczyny, która została wyłowiona z jeziora Świteź. Sam opis jeziora jest niezwykle barwny. Mamy odczucie, że jest to miejsce zupełnie niezwykłe, które swoją obecnością zaszczyca sam król piekieł a z wody jeśli dobrze się przysłuchać dochodzą odgłosy miejskiego gwaru. Zasłyszaną historią jest zainteresowany mężczyzna, który wyprawia się z Płużyn właśnie w okolice jeziora Świteź. Postanawia on rozwikłać tajemniczą historię, o które krążą rozmaite legendy. Gromadzi ludzi, zabiera ze sobą księdza, by ten odgonił ewentualne złe moce, z którymi mogą się spotkać nad brzegiem wody. Postanawiają zarzucić sieć i po chwili udaje im się wyłowić z dna jeziora bladą dziewczynę. Kobieta informuje ich, żeby wystrzegali się jeziora, gdyż to miejsce jest przeklęte. Jednak zapewnia, że im nie spadnie włos z głowy, gdyż mężczyzna, który wyruszył na wyprawę jest prawdziwym i prawomocnym dziedzicem tej okolicy. Mają zatem po swojej stronie nie tylko Boga, ale także prawo. Dziewczyna postanawia zgromadzonym opowiedzieć prawdziwą historię jeziora Świteź.
Dawniej niedaleko Nowogródka było miasto o nazwie Świteź, którym rządził ród Tuhanów. Dziewczyna, którą wyłowili jest jedną z córek Tuhana. Jej ojciec żył w czasach, gdy wojska ruskie napadły na Litwę i ponieważ posiadał