Spieszmy się – ks. Jan Twardowski – Analiza i interpretacja

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Spieszmy się – ks. Jan Twardowski – Analiza i interpretacja, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Wiersz księdza Jana Twardowskiego pt. „Śpieszmy się ” jest to trzynastozgłoskowiec zbudowany z czterech strof, składających się kolejno: z siedmiu, dziewięciu, dwóch i czterech wersów. Zwrot, będący jednocześnie aforyzmem: „Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”, pojawia się w pierwszej i ostatniej strofie. Jest to najbardziej znany fragment wiersza, często cytowany i powtarzany w różnych okolicznościach. W dziele pojawiają się środki stylistyczne takie jak: epitety np. suchy ukłon, delfin łagodny i mocny oraz porównania np. „tylko to co nieważne jak krowa się wlecze”. Nie pojawiają się natomiast rymy oraz znaki interpunkcyjne takie jak np. przecinki. Każda strofa rozpoczyna się wielką literą, pozostałe wersy zaczynają się z małych liter.
Podmiotem lirycznym jest osoba rozmyślająca na temat egzystencji ludzkiego życia. Zwraca ona uwagę czytelnika na to, co według niej najważniejsze, czyli na miłość i drugiego człowieka. Już w pierwszej strofie, w wersach: „zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje”
próbuje „wyrwać” czytelnika z monotonii codziennego życia. Wiele osób żyje z dnia na dzień pogrążonych w rozwiązywaniu codziennych problemów, zdobywaniem majątku i pozycji, jednak rzadko zadając sobie pytanie co tak naprawdę jest dla nich najważniejsze. Niejednokrotnie praca zabiera czas, który mogliby spędzić z rodziną i przyjaciółmi, odkładając spotkania z bliskimi na inne okazje, na moment kiedy będzie więcej czasu. Dopiero kiedy kogoś tracimy, zdajemy sobie sprawę z tych niewykorzystanych okazji, z tego że ludzie są dla nas ważniejsi i że raczej będziemy wracać wspomnieniami do radosnych chwil z osobami, które kochamy niż kolejnych nadgodzin w pogoni za pieniędzmi lub do zmarnowanego czasu, którego nie chciało nam się lepiej wykorzystać. Wers „kochamy wciąż za mało i stale za późno” przypomina nam o tym i skłania do refleksji nad naszym życiem i naszymi wyborami, uświadamia jak często podejmujemy egoistyczne wybory i

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!