Strofy o późnym lecie – Julian Tuwim – Analiza i interpretacja

"; swoje pasje, priorytety, oczekiwania, marzenia.Wiele z nich jest już spełnionych, ale nadal masz wielkie oczekiwania i ciekawe marzenia. Niby już lato odeszło, a jednak koloryt życia w rozkwicie. Lato minęło, ale jesień jest także pełna koloru. Mniej siły? Zastępujesz ją głębią odczuwania. Słabszą kondycję radością poznawania nowych miejsc. Niespieszna podróż, bo mniej obowiązków. Praca już nie jest dla ciebie najważniejszą częścią dnia. Smakujesz życie. Zauważasz jego piękno. Masz czas. Ciepły, kolorowy, radosny. Czujesz, że żyjesz, że jesteś tu i teraz. Zanim zima chłodna, rozważna zagości w naturze i w nas ładujemy akumulatory. Zapełniamy szuflady wspomnień beztroskim wspomnieniem lata i radością barwnej jesieni. A zimą, chociaż na dworze śnieg i mróz to jednak ta biel daje ukojenie. Spokój. Radość wspomnień i nowe nieśpieszne chwile.
Wiersz ukazuje lato, jako czas zbiorów. Jako czas obfitujący w dary natury. Podmiot liryczny jest bardzo poruszony pięknem przyrody. Zauważa barwy lata przechodzącego we wczesną jesień. Porównuje jesień do wina, które nabiera smaku i aromatu leżakując. Zauważa zmiany zachodzące w przyrodzie. Opadanie liści. Zmianę ich koloru. Owocowanie drzew w sadach. Przygotowywanie się do sezonu zimowego poprzez robienie przetworów. Zwierzęta jeszcze korzystają ze słonecznych kąpieli, ale już wkrótce i one zaczną gromadzić zapasy na zimę.Podmiot liryczny namawia czytelnika na nieśpieszne korzystanie z uroków lata. Błogie lenistwo na łące, na przyglądanie się obłokom. To wszystko ma dać nam podczas długich zimowych wieczorów odpowiedni zasób ciepła zebranego latem. Wiersz oddaje nastrój wsi spokojnej, wsi dostatniej. Daje poczucie bezpieczeństwa. Uczy rozumieć i przyjmować ze spokojem mijanie pór roku.
Wiersz zawiera dwanaście strof. Każda strofa jest czterowersowa.Utwór jest melodyjny. Przyjemny w odbiorze. Czyta się go z przyjemnością. W utworze znajdziemy epitety (,, siano suche i miodne”), są także piękne metafory (,, obłoki leżą w stawie”), porównania,, (pełno jak w cebrze wina”).