W malinowym chruśniaku – Bolesław Leśmian – analiza i interpretacja

O autorze:
Bolesław Leśmian, którego pierwotne nazwisko brzmiało Lesman urodził się w 22 stycznia 1877 roku w Warszawie, a zmarł 5 listopada 1937 roku w tym samym mieście. Jego rodzice: Józef i Emma z domu Sunderlandów należeli do inteligencji żydowskiej. Poeta studiował na Uniwersytecie Św. Włodzimierza w Kijowie. To przedstawiciel literatury dwudziestolecia międzywojennego, prozaik i krytyk literacki, prekursor nowego typu ballady.
Dzięki jego twórczości powstały określenia neologizm i leśmianizm.
Barok, romantyzm i Młodej Polski to epoki, z których Bolesław Leśmian czerpał inspiracje. W twórczości często stosował symbole. Był niedoceniany przez społeczeństwo i epokę.
Przykładowe utwory:
zbiory wierszy: Sad rozstajny, Łąka, Napój cienisty,

zbiory baśni prozą: Przygody Sindbada Żeglarza, Klechdy polskie,

dramat mimiczny – Skrzypek opętany.

Przykłady wierszy Bolesława Leśmiana wykorzystywanych jako teksty piosenek:
„W malinowym chruśniaku”,

„Jakieś inne słowa”,

„We śnie”.

Geneza:
Wiersz „W malinowych chruśniaku” to erotyk, który został wydany w 1920 roku w tomiku poezji pod tytułem „Łąka”. Inspiracją do powstania utwór była kobieta poznana podczas letniego wypoczynku w Iłży. Przyjaźń z poznaną polską lekarką pochodzenia żydowskiego Teodorą Jadwigą Lebenthal, zwanej Dorą przerodziła się w miłość, trwającą wiele lat.
Analiza i interpretacja:
Wiersz „W malinowym chruśniaku” to zmysłowy utwór miłośny o spokojny, monotonny i w jednostajnym rytmie. Rozpoczyna się i kończy opisem malinowego chruśniaka, to świadczy o budowie klamrowej. Liczy pięć zwrotek o regularnej budowie. Każda strofa składa się z 4 wersów trzynastogłoskowych. W nich średniówka jest po siódmej sylabie (7+6). W utworze spotykamy rymy:
okalające (ABBA) – w pierwszych czterech zwrotkach:

wzrokiem – sokiem, godziny – maliny, rwała – ciała, woni – dłoni,krzyżowe – przeplatane (ABAB) – w piątej strofie:

mgnieniu – skupieniu, czoła – dookoła.W utworze podmiot liryczny przedstawiony zostaje jako liryka bezpośrednia – narracyjna, przedstawiająca, o czym świadczą słowa: podanej mi, nie wiem, porwałem. To mężczyzna, który opowiada o swoich uczuciach do kobiety. Wspomina zajęcia związane z miłosnym spotkaniem – są one opowiadane w liczbie mnogiej: zrywaliśmy, szept nasz, miałaś, żeś dotknęła.<