Bursztynowy ptaszek – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja

O autorze
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku, a zmarł 24 kwietnia we Wrocławiu. Były synem Władysława i Stefanii Marii z domu Gelbardów. Jeden z najwszechstronniejszych polskich poetów i kontynuator awangardy, dramatopisarz, prozaik, eseista, satyryk, scenarzysta filmowy, tłumacz prozy węgierskie. W czasie okupacji pracując fizycznie, ukończył tajny kurs szkoły podchorążych. Walczył w oddziałach Armii Krajowej, nosząc pseudonim Satyr, a także współpracował z prasą konspiracyjną. Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był aktywnym działaczem na rzecz sztuki. Tadeusz Różewicz był wielokrotnie odznaczany i nagradzany, a także wielokrotnie wymieniano jego nazwisko jako kandydata do Nagrody Nobla
Przykładowe utwory to:
– Zbiory opowiadań – Opadły liście z drzew Te kwiaty, Flagi,
– Zbiory wierszy i poematy – Echa leśne, Twarz, Równania,
– Dramaty – Kartoteka, Rajski ogródek,
– Scenariusze – Trzy kobiety, Samotność we dwoje.

Geneza
Wiersz powstał po wojnie, około 1948 roku. Inspiracją do napisania wiersza Bursztynowy ptaszek były własne przeżycia. W nim przedstawia, przemijające ludzkie życia na tle obrazu jesieni, które zostało podzielone na trzy etapy: dzieciństwo – młodość, dorosłość i starość. W utworze możemy doszukiwać się podobieństw poezji tyrtejskiej – patriotycznej z epoki romantyzmu, gdzie naród rozliczał się z przeszłością. Podobieństwo obserwujemy z utworami Grób Agamemnona Juliusza Słowackiego, Dziady cz. III Adama Mickiewicza lub Hymn o zachodzie słońca Juliusza Słowackiego.

Analiza
Wiersz Bursztynowy ptaszek to poezja, która została napisana prostym, zwięzłym językiem. Podmiot liryczny przedstawiony zostaje jako liryka pośrednia. Można przypuszczać, że jest to osoba, która bardzo kocha swoją ojczyznę i jest gotowa za nią umrzeć. Utwór ma regularną budowę. Wiersz składa się z trzech strof. Każda zwrotka ma pięć wersów i różną liczbę sylab. To wiersz biały, czyli nie ma w nim rymów. Wiersz jest ubogi w środki poetyckie oraz nie ma znaków interpunkcyjnych. W utworze możemy wyróżnić następujące środki stylistyczne:
– epitety – ptaszek bursztynowy, przejrzysty, ptaszek rubinowy, świetlisty,